مجله کودک 136 صفحه 14

یک گل سرخ برای آلاله امیر محمد لاجورد نمی دانم چرا سوال هایم تمامی نداره. درسته که بابا بزرگم با مهربانی به آنها جواب می ده اما هر وقت جواب یکی از آنها را می گیرم چند تا سوال دیگه توی سرم درست می شه. شب شده بابا بزرگ مثل همیشه کنار تختم نشسته. اما کتابی توی دستش نیست تا برایم بخوانه گوشه چشمش یه قطره اشکه. بابا بزرگ این روزها غمگینه. دستش را توی موهایم می بره و نازم ... بابا بزرگ: «نوه خوشگلم، امشب می خواهم برایت واقعی ترین قصه ای را که بلدم بگو ... غیر از خدا هیچ کس نبود. خدا تنها بود. خدائی کرد و من و تو را آفرید ...» من: «بابا بزرگ، خدا برای چی چیزهای بد را هم آفرید؟» خواب چه آرام سراغ آدم می آید. آدم اصلا نمی فهمد که کی خوابش برده. فقط یک دفعه حس می کنی که سبکی مثل پرنده ها. می توانی دستانت را باز کنی و پر بکشی. پر بزنی و بری به هر کجا که دلت می خواد ... و به هر زمانی که دوست داری برسی. حتی زمان های خیلی دور. آن دور دورها. آن موقع که خدا تنها بود و خواست تا مرا درست کند. بابا بزرگ راست می گفت. می گفت جواب هر سوال را نمی توانی با پرسیدن پیدا کنی. باید توی دل خودت بگردی. یک روزی یک جایی یک دفعه توی دلت یک چیزی روشن می شه ... اینجایی؟ قصه ات را خیلی شنیده بودم. سفیدی تنت را، قرمزی خونت را و تیرهایی که ... درد داری؟ اصلا چرا خدا تو را آفرید که این قدر درد بکشی؟ غصه نخور بابا بزرگ من می گه این تیرها همیشه همیشه بوده و بعد از این هم هست. بعد از تو این قدر از این تیرها زده اند این قدر از این تیرها زده اند، چند تا از دوست های بابابزرگم شهید شده اند. بابابزرگ بعضی پنجشنبه ها می ره بهشت زهرا. چند بار هم مرا با خودش برده. اصلا غصه نخوری ها می دانی چرا؟ چون ... اسلام آوردن ادواردو ادواردو آنیلی در اصل متولد نیویورک است. در 20 سالگی هنگامی که در آمریکا مشغول تحصیل بود (4 سال قبل از انقلاب اسلامی ایران) قرآن کریم را در بین کتاب های کتابخانه دانشگاه می بیند. کنجکاو می شود. آن را باز می کند و شروع می کند به خواندن آن. او بعدها گفت: «احساس کردم این کلمات بشری نیست و کلمانی نورانی است هر چه بیشتر می خواندم به این مساله بیشتر پی می بردم ...»