مجله کودک 23 صفحه 12

لحاف می­دوزم تا یک عکس همیشه روی طاقچه مادربزرگ هست، که آقاجان آن را خیلی دوست دارد. عکس، عمو جلال را نشان می­دهدکه کنار دیگهای نذری عاشورا ایستاده است. عمو جلال لباس سیاهی پوشیده و دارد با ملاقه، دیگ­خورش را هم می­زند. آقا جان همیشه می­گوید: «جلال خیلی دست به خیر داشت.» من فکر می­کنم دست به خیر داشتن یعنی کسی که به دیگران کمک می­کند؛ چون عمو جلال همیشه به فکر دیگران بود. تو چطور؟ شما هم عاشورا احسان می­کنید؟ اصلاً می­دانی احسان یعنی چه؟ حسین 9 ساله می­گوید: «من همیشه اول مهر، در جشن نیکوکاری، برای بچه­های فقیر دفتر می­خرم تا مشقهایشان را در آنها بنویسند. من کمک کردن به دیگران را خیلی دوست دارم.» مریم 10 سالش است و امسال می­خواهد در عزاداری­های عاشورا به پدرش در ریختن شربت کمک کند. از وقتی خواهر کوچولوی مریم، به دنیا آمده، آنها هر سال عاشورا به مردم شربت می­دهند. مریم می­گوید: «احسان یعنی این که به فقرا کمک کنی یا به آدمهای گرسنه، غذا بدهی. بابام می­گوید چون امام حسین در کربلا تشنه بوده، ما به یاد تشنگی او، به دیگران شربت می­دهیم تا دیگر کسی تشنه نباشد.» مرضیه هم هر هفته، در سبزی پاک کردن به مادرش کمک می­کند. دو ماه است که مادرش چهارشنبه شب­ها، در امامزاده صالح، به زائران، نان و پنیر و سبزی می­دهد. مرضیه می­گوید: «من خوبی کردن را خیلی دوست دارم. یک بار یک پیرمردی که همه لباسهایش پاره بود، پیش ما آمد. سه چهار لقمه غذا به او دادیم و او خیلی خوشحال شد. مادرم گفت: خدا آدمهای نیکوکار را دوست دارد.» هفته گذشته، محسن و خانواده­اش به حج رفتند. قبل از رفتن، محسن دقت کرد که در همسایه­ها آدم نیازمندی نباشد، چون مادربزرگ محسن همیشه تعریف می­کند که قدیمیها می­گفتند کسی که به سفر حج می­رود، تا 40 همسایه این طرف و آن طرفش، نباید آدم فقیری باشد. لاله نمی­داند که احسان یعنی چه؟ولی اول سال، مقداری پول در صندوق جشن نیکوکاری ریخته است. لاله کلاس اول است و می­گوید که پولش را به بچه­هایی می­دهند که وسایل مدرسه ندارند. پدر مرتضی، در مسجد محل نماز می­خواند و گاهی اوقات مرتضی را هم با خود به آنجا می­برد. مرتضی می­گوید: «بعضی وقتها بعد از نماز، امام جماعت می­گوید که فقیری را می­شناسد که احتیاج به کمک دارد. بعد همه،