پیدا میشود که به مدرسه من یا خواهرم سری بزند.آقای ناظم هم با وجود این که از وضعیت کاری پدرم خبر دارند، معمولاً هر سال وقتی که پدرم نمیرسد در جلسات مدرسه حضور پیدا کند، از من گله میکند و تذکّر میدهد.»
آقای سعیدی ناظم مدرسه میگوید :« اگر ما از اولیای بچّهها خواهش کنیم که به مدرسه بیایند ، فقط به خاطر فرزندان آنهاست که مثل بچّههای خود ما هستند . امّا بعضی از اولیا در حق مدرسه و حتّی فرزندانشان کملطفی میکنند و تا موقعی که جداً برای دانشآموز مشکلی پیش نیامده است ، به مدرسه مراجعه نمیکنند.درست است که پدر و مادرها معمولاً سرشان شلوغ است و گرفتار کار و زندگی هستند ، امّا تربیت و تحصیل پسر یا دخترشان گوشهای از زندگی آنها به حساب میآید. به خاطر همین باید هر طور که شده ، لااقل سالی یک بار یا دو بار که از آنها دعوت میشود ، به مدرسه بیایند و دعوت ما را قبول کنند».
خانم محمودی مادر رامین محمودی یکی از دانشآموزان مدرسه است . خانم محمودی که دو سال است به عنوان رئیس انجمن اولیا و مربیان انتخاب شده است میگوید :«بعضی از اولیا بعد از اینکه در انتخابات سالانه انجمن شرکت میکنند و اعضای انجمن اولیا و مربیان مدرسه فرزندشان به رأی آنها انتخاب میشود ، احساس میکنند که دیگر تا پایان سال تحصیلی نیازی به ارتباط آنها با مسئولین مدرسه وجود ندارد ، چرا که اعضای انجمن به نمایندگی از آنها تمام امور مربوط به دانشآموزان را رسیدگی میکنند.اما به نظر من اعضای انجمن اولیا و مربیان ، تنها در آن دسته از کارهایی که جنبه عمومی دارد برای بچّههای مدرسه دارد میتوانند دخالت کنند .وگرنه بدون شک هر کدام از دانشآموزان مدرسه مسائل و مشکلات مخصوص به خودشان را دارند که این مسائل و مشکلات حل نمیشود،مگر با ارتباط و پیوند مستمر اولیای آنها با مسئولان و مربیان مدرسه .»
مجلات دوست کودکانمجله کودک 105صفحه 7