یک خاطره، هزار پند
خداوند
با قلب اینها (جوانان)
چه کرده است!
برای نزدیکان حضرت امام (س)، بهترین مجلس، مجلسی بود که امام در آن باشند. ایشان خیلی خوش محضر بودند. در حضور امام، انسان میتوانست راحت و بدون تکلف سخن بگوید. حتی نزدیکان در حضور ایشان لطیفه هم میگفتند: البته طوری که به کسی برنخورد و غیبت هم نباشد. اما اگر خدای ناکرده در میان حرفتها غیبت از کسی بود، یا کسی مورد تمسخر قرار میگرفت، امام به
شدت برآشفته میشدند. مصاحبت امام با کسانی که احساس میکردند باتقواترند، برای ایشان جالبتر بود و بودن با این افراد، ایشان را خوشحالتر میکرد. در ابتدا با دیدی منصفانه به افراد نگاه میکردند: گویی افرادی درستکار و معتقدند، مگر آنکه خلافش ثابت میشد. اما در مواردی که میخواستند به کسی حکمی
اما ایوا و وال ای نجات پیدا میکنند. ایوا توانسته
است با وال ای نجات پیدا کنند.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 376صفحه 4