نامه
زمان: 1350 هـ . ش . / 1391 هـ . ق .
مکان: نجف
موضوع: تأسف از بی تفاوتی برخی از علما نسبت به وحدت و اظهارنظر در مورد انجمن حجتیه
مخاطب: گرامی، محمدعلی
بسمه تعالی
خدمت جناب مستطاب عمادالاعلام وثقة الاسلام آقای گرامی ـ دامت افاضاته
مرقوم شریف واصل و از مطالبش مطلع شدم. مرقوم شده است چند نامه فرستاده اید و جواب نداده ام. جز یک نامه از شما در نظر ندارم و نمی دانم جواب داده ام که نرسیده است مثل بسیاری از نامه ها یا غفلت شده است؛ در هر صورت احتمالات اصولی که داده بودید هیچ یک در ذهن اینجانب نبوده و نیست و از جنابعالی نگرانی نداشته و ندارم. مراسلات را شاید اکثراً حتی مسافرین نرسانند و اگر احیانا برسد جواب هم به همین سرنوشت مبتلا است؛ اما راجع به بی مهری بعض آقایان مهم نیست، اگر شما به تکلیف خود عمل کنید و حساب شما نزد خدای تعالی روشن باشد. اینجانب با زحمات طاقت فرسا می خواستم سوءظن موجود در طبقات مختلفه سیّما تحصیل کرده و دانشگاهی را نسبت به علمای دین مرتفع کنم یا تخفیف دهم؛ لکن خود آقایان راضی نیستند یا بعض آنها وَالله ُ مِن وَرائِهِم مُحیطٌ و بعض مطلب را شاید ادراک نکرده ام. راجع به شخصی که مرقوم شده بود جلساتش ضررهایی دارد؛ از وقتی مطلع شده ام، تأییدی از او نکرده ام و ان شاء الله تعالی نمی کنم. در خاتمه از جنابعالی امید دعای خیر دارم و علاقۀ من به امثال جنابعالی محفوظ است. والسلام علیکم و رحمة الله .
روح الله الموسوی الخمینی