نسیم عشق
به من نگر که رُخی همچو کهرُبا دارم
دلی بسوی رُخ یار دلربا دارم
ز جٰام عشق چشیدم شراب صدق و صفا به خُمّ میکده، با جٰان و دل وفا دارم
مرا که مستی عشقت ز عقل و زُهد رهاند چه ره به مَدرسه یا مسجد ریا دارم
غلام همّت جام شراب سٰاقی باش که هرچه هست از آن روی باصفا دارم
نسیم عشق! به آن یار دلرُبا بَر گو ز جای خیز، که من دَرد بی دوا دارم
چه رازهاست در این خمّ و سٰاقی و دلبر به جان دوست ز درگاه کبریا دارم
سخن ز تخت سُلیمان و جٰام جم نزنید
که تاج خسروِ کِیْ را من گدا دارم