میِ چاره ساز
ساقی بروی من دَرِ میخانه باز کُن
از درس و بحث و زُهد و ریا بی نیاز کُن
تاری ز زلف خم خم خود دَر رهم بنه فارغ ز عِلم و مَسجد و درس و نماز کُن
داوودوار نغمه زنان سٰاغری بیار غافل ز دَرد جاه و نشیب و فراز کُن
برچین حجاب از رُخ زیبا و زلف یار بیگانه ام ز کعبه و مُلک حجاز کُن
لبریز کُن از آن میِ صٰافی، سَبوی من دل از صفا بسوی بُت ترکتاز کُن
بیچاره گشته ام ز غم هجر روی دوست
دعوت مَرا بجام می چاره سٰاز کُن