محراب عشق
جُز خم ابروی دلبر هیچ محرابی ندارم
جُز غم هجران رویش من تب و تابی ندارم
گفتم اندر خواب بینم چهرۀ چون آفتابش حسرت این خواب در دل ماند، چون خوابی ندارم
سر نهم بر خاک کویش، جان دهم در یاد رویش سر چه باشد، جان چه باشد، چیز نایابی ندارم
با که گویم دردِ دل را از که جویم راز جان را جُز تو ای جٰان، رازجویی، دَردِدل یابی ندارم
تشنۀ عشق تو هستم، بادۀ جٰان بخش خواهم هرچه بینم، جُز سرابی نیست، من آبی ندارم
من پریشان حٰالم از عشق تو و حالی ندارم
من پریشان گویم از دست تو آدابی ندارم