بادۀ حضور
در لقای رُخش ای پیر مرا یاری کُن
دستگیری کُن و پیری کُن و غمخواری کُن
از سر کوی تو مأیوس نگردم هرگز غمزه ای! غمزدگان را تو مددکاری کُن
هله! با جُرعه ای از بادۀ میخانۀ خویش هوشم از سر ببر آمادۀ هُشیاری کُن
گر به لطفم ننوازی و پناهم ندهی عشوه کُن، ناز کُن آغاز ستمکاری کُن
عاشقم، عاشقم اُفتاده و بیمار توام لطف کُن لطف، ز بیمار پَرستاری کُن
تو و سجّادۀ خویش و من و پیمٰانۀ خویش با من باده زده هَرچه به دل داری کُن
گر نخواهی ز سر لُطف نوازی ما را
از در قهر بُرون آی و دل آزاری کُن