پیام
زمان: 2 بهمن 1355 / 2 صفر 1397
مکان: نجف
موضوع: ضرورت کمک به وضع نابسامان مردم لبنان پس از جنگهای خونین داخلی
مخاطب: مسلمانان ایران و جهان
بسم الله الرحمن الرحیم
انالله و انا الیه راجعون
فاجعۀ لبنان و مصیبات وارده بر برادران ایمانی ما به حدی نیست که بتوان تحریر کرد. اکنون جنگی که دستهای مرموز دشمن انسانیت به نفع استعمار و اسرائیل بر پا نمود و لبنان را به صورت مخروبه ای وحشتناک درآورد. قدری آرامش صوری پیدا کرده لکن هزارها خانوادۀ محترم که دیروز با عزت و نعمت و رفاه به سر می بردند، با از دست دادن عزیزان خود و خراب شدن خانمان و فقدان اموال، بی سرپرست و بی پناه در این فصل سرما با آلام و دردهای ناگفتنی دست به گریبان هستند. کمکهایی که از اهل خیر خصوصاً ایران شده است گرچه موجب تقدیر و تشکر است لکن جبران گرفتاریهای نامحدود برادران عزیز ما را نمی کند. عزیزانی که سَلَف آنها مردانه برای عظمت و عزت و شعائر خود با جناحهای مختلف وحشیهای قرون وسطایی و آدمکهای استعمار زده جنگیدند، و خون خود را در راه شرافت و عزت خود ریخته جانبازی شجاعانه کردند؛ «شَکَّرالله سَعیَهم و جَزاهُمُ الله ُ خَیراً». اکنون بازماندگان آنها ـ طفلهای عزیز بی پدر و سرپرست، پدر و مادرهای فرزند از دست داده، و هزاران مجروح و ناقص الاعضا ـ به جا ماندند با مصیبتهای گوناگون و آه و ناله های روزافزون. بر انسانهای شرافتمند است، بر مسلمین پاکروان است، بر پیروان رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و امیرمؤمنان ـ علیه الصلوة والسلام ـ است که برای نجات فرزندان اسلام به پا خیزند. بر ثروتمندان غیرتمند
است که به پاس نعمتهای الهی از فرزندان قرآن محافظت نمایند و به خدمت آنها بشتابند، خدمتهای انسانی و محترمانه، بازماندگان فرزندان اسلام را چون اطفال خود بلکه بالاتر بدانند.
سرپرستان محترم آنها شرافتمندانه از دین و عظمت خود دفاع کرده و مردانه جان دادند و نام خود را برای همیشه پایدار گذاشتند و اسلام و مسلمین را سرافراز نمودند؛ «جزاهم الله عن الاسلام خیراً». ما باید به جبران خدمت آنها، به بازماندگان و عزیزان آنها خدمت کنیم؛ خدمتی محترمانه و شرافتمندانه. ملت اسلام خصوصاً ملت شریف ایران ـ ایّدهم الله تعالی ـ به آسانی می تواند جبران خساراتی که قابل جبران است بکند و با همت عالی به زندگی بازماندگان برادران ایمانی خود سر و سامان بدهد و روی خود را در پیشگاه خدای تعالی و انسانیت سفید کند.
اینجانب با حال ضعف و نقاهت از دوستان اسلامی خود با کمال تواضع امید دارم که به اسرع وقت ـ بی درنگ ـ قبل از آنکه فرصت از دست برود، در این امر اسلامی الهی بکوشند و [از] هم سبقت گیرند، و به مصایب بزرگ برادران خود تخفیف بخشند. و امید آن دارم که خداوند کریم در مقابل این خدمت، آنها را سربلند و عزیز فرماید؛ و اگر بخواهند از وجوهی که محتاج به اذن فقیه است بدهند، در ربعْ اینجانب اجازه می دهم. از خداوند تعالی قطع ایادی دشمنان انسانیت و اذناب آنها را خواستار، و توفیق و تأیید برادران ایمانی را خواهانم. والسلام علی عبادالله الصالحین و رحمة الله و برکاته.
تاریخ 2 صفرالمظفر 97
روح الله الموسوی الخمینی