پیام
زمان: 4 فروردین 1357 / 14 ربیع الثانی 1398
مکان: نجف
مناسبت: اربعین شهدای تبریز
مخاطب: ملت ایران
بسم الله الرحمن الرحیم
ولا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم
14 ربیع الثانی 98
با فرا رسیدن اربعین مقتولین مظلوم تبریز غمهای ملت غیرتمند تجدید می شود. ملت مظلوم ایران باید در هر چند صباحی پرچمهای سیاه افراشته کنند و در سوگ بنشینند برای جوانان عزیز و عزیزان اسلام که به دست عمال امریکا و به امر شاه در خاک و خون کشیده شدند. و هنوز چشمها گریان و دلها بریان است برای یک قتل عمومی که دست امریکا و سایر اجانب از آستین شاه بیرون آمده و ملت را به عزای دیگر می نشاند. و من نمی دانم دنبال این اربعین، قتلهای دیگری و جنایات تازه ای است؛ و ضحاک عصر در خونخواری تجدید مَطلع می کند یا مأمور جنایت به صورت دیگر می شود.
ما از این جنایات پی در پی و کشتار وحشیانه ناراحت و در عین حال امید داریم. ناراحتی برای آنکه جوانان رشید روحانی و دانشگاهی و بازاری و سایر طبقات را که امید برای آتیۀ کشور هستند از دست داده ایم و می دهیم؛ و امیدواریم؛ چون می بینیم این جنایات شاهانه و این کشتار وحشیانه نتوانست و نمی تواند نهضت این ملت بیدار بپاخاسته را به سستی گرایاند؛ هر چه جنایت و قتل افزایش یافت ملت در ارادۀ آهنین خود قویتر و مستحکم تر شد.
کشتار بی رحمانۀ قم، ایران را به هیجان در آورد و تبریز عزیز را به قیام همگانی مردانه در قبال ظلم و بیدادگری کشاند، و کشتار دسته جمعی تبریز، ملت غیور ایران را چنان
تکان داد که در آستانۀ انفجار است. انفجاری که دست اجانب را به خواست خدای متعال برای همیشه قطع کند؛ انفجاری که انتقام مظلومان را از شاه بگیرد و دودمان سیاهروی پهلوی را برای همیشه از تاریخ ایران محو کند و این ننگ را از صفحۀ آن بزداید. ما کشته دادیم و رنج بردیم لکن هر قطره خون آنها خونهایی را در رگ جوانان غیرتمند ما به جوش آورد و آتشی در دل آنها روشن کرد که به خواست خداوند تعالی خاموش نشود مگر پس از سوزاندن درخت جهنمی استعمار و به آتش کشیدن عمال روسیاه آن.
شما ای ملت بزرگ ایران! از این تلاش مذبوحانه دستگاه جبار و از این قتل و جرح قم و تبریز نهراسید و نمی هراسید؛ که خود این جنایات، نشانۀ وحشتزدگی شاه و از دست دادن اعتدال اعصاب اوست. اکنون لازم است وحدت کلمۀ خود را ـ که بحمدالله حاصل است ـ با کمال جدیت حفظ کنید و صفوف خود را در زیر پرچم عدالتپرور اسلام فشرده کنید. و لازم است تمام جناحها که در پیشرفت مکتب رهایی بخش اسلام در تکاپو هستند به هم پیوندند، و با شعار واحد که شعار اسلام و قرآن است هم صدا شوند، از درون مدارس روحانی تا درون دانشگاهها و از عمق بازارها و کارگاهها تا دشت پهناور دهقانان زحمتکش صحرانورد و از کمینگاه محراب مساجد تا صحنۀ احزاب سیاسی و گروه دانشمندان، دکترها و مهندسین و جناحهای محترم لشکری و کشوری همه و همه همدست و همزبان کوشش مردانه کنند در راه نجات این کشتی که با چنگال و دندان اهریمنان خارج و داخل با خطر غرق مواجه است.
اسلام عزیز از شما ـ ای گروههای مسلمان ـ در هر لباس و شغلی هستید، استمداد می کند؛ و وظیفۀ همه است که در نجات آن کوشش کنید و ضربه هایی که از سلاطین جور، خصوصاً در این پنجاه سال حکومت ضد اسلامی و ملی دودمان پهلوی، خورده است و می خورد جبران کنید. کُلُّکُمْ راعٍ وَ کُلُّکُم مَسْئُول.
و لازم است با کمال قدرت و هوشیاری اشخاص یا گروههایی که گرایش به مکتبهای
غیراسلامی دارند و به خوی فرصت طلبی می خواهند در این اوقات از فرصت استفاده نموده خود را در صفوف شما داخل کنند و به شما در موقعش از پشت خنجر بزنند از خود دور کنید و به آنها مجال تحرک ندهید. به غیر مکتب اسلام و شعار اسلامی، کشور از خطر نجات پیدا نمی کند.
و لازم است این بوقهای تبلیغاتی شاه و دست نشاندگان بی آبرویش را هر چه بیشتر رسوا و افتضاح آن را آشکارتر کنید؛ چه بوقهایی که پنجاه سال است برای جازدن دودمان خیانتکار پهلوی به جای خدمت به وطن که در این چند روز به اوج خود رساندند، و اشخاصی از خدا بیخبر به مداحی پرداختند که هم خود و هم ملت به دروغ آن آگاهند؛ و چه بوقهایی که شاه معلوم الحال را به اسلام خواهی و عدالتپروری معرفی می کنند، اخیراً باز زمزمۀ بسیار خطرناک دانشگاه اسلامی در مشهد مقدس آغاز شده است، غافل از آنکه اینها کوچکتر از آنند که بتوانند اسلام را با اسم اسلام بکوبند. ما همان طور که سابق گفتیم، کسانی که در این دانشگاه قلابی وارد شوند به ملت معرفی می کنیم و آنها را از اعضای رسمی سازمان امنیت قلابی بدتر و مضرتر به اسلام و کشور اسلامی می دانیم، و ملت اسلام با آنها معاملۀ معاند با اسلام خواهد کرد، و چنان آبروی آنها در جامعه ریخته می شود که نتوانند دم از اسلامِ شاه ساخته بزنند.
مصیبتهای ما تنها کشتارهای وحشیانۀ پی درپی به امر شاه نیست؛ اخیراً باز در صدد خریدن اسلحه به مقدار سرسام آور و کشتیهای متعدد است، و تا یک قطره نفت داریم و یا مخازنی که مورد احتیاج اجانب است، خرید این آهن پاره ها که به هیچ درد ملت نمی خورد جریان دارد؛ و تا این کابوس خطرناک بر سر این کشور سایه افکنده، بدبختی دنبال بدبختی برای این ملت مظلوم امری عادی است. و از مصیبتهای بزرگ مسلمین، قضیۀ اسرائیل تجاوزکار است که اکنون با مسلمین در حال جنگ و مشغول پیشروی در خاک لبنان است؛ و از طرف شاه برخوردار از کمک است و دوَل اسلامی غالباً در این امر مهم حیاتی بی تفاوت هستند، غافل از آنکه اگر در این پیشرویها خدای نخواسته توفیق پیدا کند، با سایر کشورها به همین نحو رفتار خواهد کرد. این مصیبتها که ما مبتلای به آن
هستیم از امریکا و اذناب آن است. برخورداری شاه از پشتیبانی رئیس جمهور امریکا این کشتارهای بی رحمانه را به بار آورد، و ملت مسْلم را سوگوار کرد؛ برخورداری از امریکا تبریز را به خاک و خون کشید.
قیام تبریز، چون نهضت همۀ ایران، اسلامی است؛ برای دفاع از حق و از احکام اسلام است، و نسبت [دادن]این قیام را به مارکسیستها یا مارکسیستهای اسلامی ـ که در تبلیغات شاهانه است ـ جز خدعه نیست و دلیل بر آن است که این مکتبهای انحرافی پایگاهی در ایران ندارند و الاّ شاه از آنها ذکری نمی کرد. اکنون باید تمام جناحها از هر طبقه بدانند که جز در سایۀ اسلام و در زیر پرچم توحید و قرآن، راه پیروزی مسدود است؛ و چون شاه می خواهد نهضتهای اصیل اسلامی را از مجرای خود منحرف و به گروههایی که هم منحرف و هم بین ملت پایگاهی ندارند نسبت دهد، باید همۀ گروههای سیاسی و طبقات روشنفکر با صراحت و بدون هیچ ابهام، نهضت و تحرک خود را اسلامی و برای اجرای قوانین عدالتپرور قرآن کریم معرفی کنند و به گروه روحانی و کارگری و تودۀ ملت بپیوندند که با این منطق حیلۀ حساب شدۀ اجانب را که به زبان شاه اجرا می شود خنثی کنند و در غیر این صورت با برچسب مارکسیسم و احیاناً مارکسیسم اسلامی جناحهای روشن و متحرک را از سواد اعظم که ملت مسْلم است جدا و از خاصیت مطلوب ساقط و ملت را نیز تضعیف نموده و پیروزی را عقیم یا به مدت طولانی معوق می کنند.
مصیبتهای ما گر چه یکی دو تا نیست و در این کشورِ آزاد مردان و آزاد زنان! ـ به منطق شاه! ـ و جریان عدالت اجتماعی و حرکت به سوی «تمدن بزرگ»، به اصطلاح کارتر ـ شاه، ملت باید همیشه در عزا باشد. لکن مصیبت بزرگی را که بر برادران تبریزی ما وارد شد، اربعین آن را در سوگ هستیم، و ملت ایران نیز در آن روز با عزای عمومی خود به ملتهای آزاد جهان بفهمانند که ما با چه شرایطی زندگی می کنیم. از خداوند تعالی عظمت اسلام و مسلمین را خواستار، و قطع ایادی اجانب را امید دارم.
روح الله الموسوی الخمینی