مجله کودک 31 صفحه 28

این است «جان لوییجی برد» مخترع تلویزیون است. ما فکر می­کنیم حتی او هم به ذهنش نمی­رسید که روزی به اختراعش جعبه جادویی، مهمان ناخوانده و یا عضو دائمی خانواده­ها بگویند. موضوع بسیار ساده است؛ جعبه جادویی که در همه خانه­ها دیده می­شود، همه را مجذوب خود کرده است. بعضی از جامعه­شناسان هشدار داده­اند که ممکن است رفته رفته دیدن تصویر جای خود را به خواندن مطالب بدهد. اشتباه نکنید! در حال خواندن مطالب صفحه فرهنگی نیستید. شاید در آینده درباره این موضوع در صفحات فرهنگی مجله با شما حرف بزنیم؛ اما با این مقدمه می­خواستیم از ساخت و پخش یک برنامه تلویزیونی برایتان بنویسیم. یک ایستگاه تولید و پخش برنامه های تلویزیونی دست کم باید این 4 قسمت را داشته باشد: 1- استودیو 2- اتاق کنترل مرکزی (نودال)3- اتاق فرمان (رژی) 4- اتاق ضبط مغناطیسی (امپکس) استودیو استودیو جایی است که فقط مخصوص تلویزیون باشد. یک نقاش یا عکاس هم در محلی به نام استودیو کار می­کند. استودیو جای عجیب و غریبی هم نیست! اتاقی است که شکل و اندازۀ ان بر اساس نوع برنامه­ای که قرار است در آن ضبط شود، تعیین می­شود؛ اما دریغ از یک پنجره! این اتاق اصلا! پنجره ندارد؛ البته گاهی ممکن است یک پنجره بین اتاق فرمان و استودیو وجود داشته باشد. این پنجره شیشه­های دو جداره دارد تا صدا را انتقال ندهد. درهای استودیو هم دو جداره است تا صداهای بیرون به داخل استودیو منتقل نشود. در یک استودیویِ خوب، باید تصویر خوب ضبط شود. برای این کار به نور خوب احتیاج است! این نور به وسیلۀ نورافکنها یا پروژکتورهایی که به سقف استودیو متصل می­کنند، تامین می­شود. صدا هم در استودیو ضبط می­شود. بنابراین میکروفن هم یکی دیگر از لوازم استودیو است. تصویرها به همرا صدا از راه چند کابل از دوربین­های تلویزیونی و میکروفن به اتاق کنترل مرکزی یا نودال فرستاده می­شوند.