مجله نوجوان 98 صفحه 20

شناسائی اسب در سالهای اخیر ، ابداع سیستمهای کارآمد و موفق در زمینه شناسائی اسب ، گسترش چشمگیری داشته است که دلیل آن می تواند محدود شدن دزدی اسب و کنترل جابجائی ها باشد . سیستمهای رایج شناسایی را می توان به گروههای زیر تقسیم کرد : 1. داغ گرم . 2. داغ سرد . 3. خالکوبی . 4. الگوبرداری از بلوطی های دست و پا . خالکوبی اسبها در ایالات متحده امریکا توسط انجمنی به نام Paint Horse انجام می شود . این خالکوبی ها معمولاً بر روی لب بالایی اسب نقش می بندد ولی با افزایش سن اسب این نشانه ها ، بخصوص در اسبهای تروبرود کورس به تدریج ناپدید می شود که خود یکی از نواقص این روش است . داغ گرم : یکی از نشانه های ماندگار داغ گرم است که در بسیاری از مزارع کوچک و بزرگ پرورش اسب و سایر دامها رایج و مشخصه های خاص خود را دارد . این داغ معمولاً در قسمت خلفی اسب و یا بر روی شانه و در مواردی بر روی عضله فک حک می شود . داغ گرم از زمانهای قدیم به عنوان یکی از اهرمهای کارآمد جهت جلوگیری از دزدی دام و یا شناسایی مجدد آن کاربرد داشته است . داغ سرد : داغ سرد ، در سال 1972 توسط انجمن A .H .R (اداره ثبت اسب عرب آمریکا) ، طبق شکل قرار دادی زیر ابداع شد . نحوه حک علائم به شرح زیر است : آهنی که علائم فوق بر روی آنها نقش بسته است . تا دمای منهای 109 درجه فارنهایت سرد شده ، سپس این قطعه بر روی سطح صافی از محل داغ در حدود 20 ثانیه در اسبهای تیره رنگ ، و کمی بیشتر در اسبهای نیله قرار می گیرد . سرمای بیش از حد باعث از کار افتادن سلولهای عصبی شده و رنگینه پوست را در محل داغ از بین می برد که نتیجه آن در اسبهای تیره رویش موهای سفید و در اسبهای نیله ، عدم رویش مو در قسمت داغ گذاری است . در هنگام داغ زدن مهار کردن اسب باعث تسریع در کار می شود . الگوبرداری از بلوطی های دست و پای اسب همانند انگشت نگاری در انسان است با این تفاوت که از بلوطی ها عکس تهیه شده و توضیحات لازم را در آن ذکر می کنند . چوگان آغاز و سرمنشاء پیدایش این ورزش به عهد باستان تعلق دارد . طبق اسناد تاریخی این ورزش از 525 سال قبل از میلاد مسیح تا کنون دارای قدمت است . براساس تحقیقات و مطالعات انجام شده مهد و زادگاه این ورزش ایران باستان است و نام چوگان نیز از آن دوران به یادگار مانده است . به مرور و چرخش زمان ، این ورزش به سایر ممالک نیز شناسانده شد از جمله این کشورها شبه قاره هند است . که در مناطق Manipur ، Assam این ورزش رایج بوده است . در زمان سلطه انگلستان بر شبه قاره هند این کشور به عنوان یکی از محلهای نگهداری اسبهای چوگان و مرکز برگزاری این مسابقات بود و این روند تا شروع جنگ جهانی ادامه داشت . در این میان یکی از مشکلات چوگان قد نسبتاً بلند اسبهای موجود بود که آرژانتینی ها با پرورش دادن پونی هایی با ارتفاع مناسب این معضل را مرتفع کردند و به تدریج خود نیز به عنوان یکی از مدعیان این رشته در آمدند .