گفتارش آشکار میشد، جایگاهی بلند در دلهای مردم داشت. همین توجه خاص پیامبر و علاقۀ شدید مردم به امام علی علیهالسلام حسادت برخی از مسلمانان مغرور را برمیانگیخت. آنها که هنوز نتوانسته بودند ناپاکی و نادانی دوران جاهلیت را از وجود خود دور کنند، نمیتوانستند عدالت و شجاعت و بزرگی آن حضرت را تحمل کنند. امام علی علیهالسلام در مدتی که در میان مردم مکه و مدینه و کوفه زندگی کرد با رفتارش، با مهربانیهایش و با سخنان زیبایش، مردم را به پاکی و مدارا و بلند نظری و عبادت خدا دعوت کرد. او مربی انسانهایی بود که هر کدام از آنها افتخارات تاریخ اسلام به شمار میروند؛ مالک اشتر، ابوذر غفاری، میثم تمار، حجر بن عدی و بالاتر از همۀ اینها امام حسن مجتبی علیهالسلام و امام حسین علیهالسلام که فرزندان آن حضرت بودند و به گفتۀ پیامبر گرامی، سرور جوانان اهل بهشتند.
دوران پنج سالۀ حکومت امیرالمؤمنین علیهالسلام اگرچه به خاطر نادانیها و کینهورزیها و حسادتها چندان آرام نبود اما همان دوران کوتاه مانند رؤیایی زودگذر بود که مردم را با زیباییهای اخلاق و عدالت و پاکی آشنا کرد و به انسانها آموخت که حکومت، برای سلطه و زورگویی بر دیگران نیست بلکه برای عهدهداری مسؤولیت و ادارۀ جامعه و برقراری عدالت است. حاکمان و امیران، سروران و اربابان مردم نیستند بلکه برادران و دوستان
مردمند واگراینگونه نباشند شایستۀ
مسؤولیت نخواهند بود.
این رؤیای شیرین و حقیقی در سحرگاه نوزدهم ماه رمضان، با ضربۀ شمشیر نادانی و تعصب پایان یافت. برای امیرالمؤمنین علیهالسلام این پایان بسیار شکوهمند و دلخواه بود. او به رستگاری و شهادت رسیده بود اما مردمی که به مهربانی و عدالت و بزرگی او دلبستگی داشتند اگرچه قدر او را آنگونه که شایسته است نشناخته
بودند اما پس از شهادت مولا
علی علیهالسلام به کابوس ترسناک جهل و بیعدالتی و خشونت و بیرحمی دچار شدند و آنهایی که به خاطر غرور و تعصب و حسادت، عدالت علی علیهالسلام را تحمل نکردند، گرفتار اهانت و خواری و کینهجویی حاکمان بنیامیه شدند. با شهادت علی علیهالسلام نادانی و خودخواهی و حرص و سنگدلی دوباره سر برآورد و مهربانی و خردمندی و خداجویی و پاکدامنی، عزادار شد و خون گریست.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 187صفحه 5