به جایی رسانده است که چند راه پیش رویمان است.
در این لحظههاست که با دقت در انتخاب راه آینده، نتیجۀ آن همه تلاش و راه پیماییمان، آشکار میشود. این لحظهها را نقطۀ عطف نیز میتوان نامید یعنی در این زمان ارزشمند، باید توجه کنیم که نگاه ما به کدام سو معطوف میشود و ما از راههایی که در مقابلمان است، کدام یک را انتخاب میکنیم.
در این انتخاب با ارزش و حیاتی، آمادگی روحی و جسمی ما و حاصل عبادتها و نیایشها و صبر و بردباری ما تأثیر دارد. همان گونه که پیروزی در مسابقه کاملاً به جدّیت و نظم و سختکوشی در تمرینها بستگی دارد.
هم چنین کسی که در روزهای تمرین و راهپیمایی تمام توان و همّت خود را به کار گرفته است، مورد لطف و توجه مربی خواهد بود و در روز مسابقه بر دیگران برتری خواهد داشت. این همان چیزی است که
در فرهنگ اسلامی به آن
«عنایت الهی» میگویند.
پاکی و اخلاص و اطاعت
فرمان خدا موجب میشود
که بنده شایستۀ
عنایت خدا
باشد و در شبهای قدر که تقدیر همۀ مخلوقات تعیین میشود، بندگان شایسته، تقدیر شایستۀ خود را بیابند.
شبهای قدر، هنگام باز شدن درهای آسمان و سرشاری لطف و مهربانی و عنایت خدا برای بندگان اهل عبادت و تقواست. هنگام ارزشگذاری اندوختههاست. این شبهای عزیز را قدر بدانیم.
گناه مقدّسین نهروان
ما باید این تأسف را به گورببریم که نگذاشتند آن طوری که حضرت امیر میخواست، حکومت تشکیل بدهد. جنگهایی که در داخل پیش آوردند. آنهایی که مدعی اسلام بودند و با اسم اسلام با ایشان معارضه کردند و با اسم اسلام، اسلام را کوبیدند و با اسم قرآن کریم، ایشان را از مقصد باز داشتند. اگر آن حیلهای که معاویه و عمروعاص به کار برده بودند، آنهایی که از طبقه مقدسین به اصطلاح بودند، مانع نشده بودند از این که حضرت امیر بشکند آن حیله را و آن حیله شکسته میشد، سرنوشت اسلام غیر از این بود که حالا هست، نه غیر از آن بود که بعدها بود. شاید قضایای امام حسن، سلاماللهعلیه و آن ابتلائاتی که او پیدا کرد و قضیۀ کربلا پیش نمیآمد و جرم گناه همۀ این امور به گردن آن مقدسین نهروان بود که لعنت خدا از ابد تا آخر با آنها باشد.
صحیفۀ امام/ج18/408
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 187صفحه 29