مجله نوجوان 189 صفحه 4

فاضل ترکمنwww.khajehafez.blogfa.com به مناسبت سالگرد خداحافظی عمران صلاحی زندگی از دمِ در قصد رفتن دارد «نامم عمران است و فامیلم صلاحی. نام کوچکم را عمویم مراد انتخاب کرده است ، از قرآن و سورۀ آل عمران. ترکها به من می‏گویند عیمران و فارسها گاهی با کسره و اکثراً با ضمّه صدایم می‏کنند. ناشران و مترجمان گاهی گیج می‏مانند که نامم را به لاتین با E بنویسند یا O! هرکس هر طوری دوست دارد بنویسد و بخواند... دهم اسفند ماه در تهران متولد شدم ؛ چهار راه گمرگ امیریه البته نه وسط چهار راه، اگرچه گفته‏اند: خیرالامور اوسطها! قدیمی‏ترین شعر و نوشته‏ای که از خودم پیدا کردم، تاریخ پنجشنبه 30/11/1337 را دارد که بر خلاف تصور خواننده، خیلی غم انگیز است!» این جملات شیرین از زبان گویای شاعر، نویسنده، محقق و طنزپرداز بزرگ معاصر، استاد عمران صلاحی در معرفی خودش بود. بزرگی که حقیقتاً کسی جز خودش نمی‏تواند او و آثار ماندگارش را توصیف کند. عمران صلاحی فارغ‏التحصیل رشتۀ زبان انگلیسی از دانشگاه تهران بود و در عمر حیات ادبی و هنری‏اش با نشریات وزینی از جمله توفیق، گل آقا، شوکران، بخارا، دنیای سخن و... همکاری مداوم داشت. تعداد کتابهای منتشر شده از او آنقدر زیاد است که مجال یک کتاب‏شناسی مفصل را می‏طلبد ولی از میان آنها می‏توان به