مجله نوجوان 212 صفحه 32

حیم -اعصاب‏نورد کلوپ اعصاب‏نوردی با افتخار تقدیم می‏کند: تغییر استراتژی حالا که سال دارد نو می‏شود، ما باید کم کم نو شویم و یک خانه تکانی اساسی در کلوپ بکنیم. سال گذشته سال غریبی بود مخصوصاً از وقتی بابا پانادون از بین ما رفت دیگر هیچ انگیزه‏ای برای لجبازی و اعصاب‏نوردی در مجلّه وجود نداشت. چند بار سعی کردیم روی اعصاب سردبیر و دبیر تحریریه و سایر اعضای مجله نوردی کنیم ولی هیچکدام جنبه و ظرفیت پانادون را نداشتند. البته نمی‏خواهم بگویم که آن مرحوم خیلی با ظرفیت بود بلکه از بس خودش را جدی می‏گرفت که رفتن روی اعصابش ما را بر سر شوق می‏آورد. سایر اعضا سریع سراغ بند و مادّۀ قانونی می‏رفتند و برگۀ توبیخی چند لحظه بعد روی میز بود! این را گفتم که بدانید یکی از اصول اعصاب‏نوردی داشتن سوژۀ مناسب است. اگر یک اعصاب‏نورد بدون رقیب بماند، حتّی روی اعصاب خودش می‏رود و این بدترین اتفاق برای یک اعصاب‏نورد به شمار می‏رود. تیک تیک ساعت به ما هشدار می‏دهد که زمان دارد به سرعت می‏گذرد و دیگر وقتی برای اعصاب‏نوردی باقی نمانده است. شاید آخرین فرصت برای یک اعصاب‏نوردی درست و حسابی چهارشنبه سوری باشد. باید تمام تلاش خود را بکنید تا این فرصت از دست نرود. از آنجایی که حیم- اعصاب‏نورد به شخصه دچار یک مشکل شخصی شده است، پیشنهاد تغییر استراتژی در چهارشنبه سوری امسال مطرح است. امسال باید روی اعصاب افرادی اعصاب پیمایی کنیم کـه مـی‏خواهنـد بـا ایجاد سـر و صــدا و آتیش بازی، از خودشان جلف بازی در بیاورند و اسباب مردم آزاری عموم را فراهم کنند. اگر تصادفاً و به طور کاملاً اتفاقی روی جعبۀ حاوی مواد محترقۀ «کامران صدا» آب ریخته شود، به نظر شما چه طوری می‏شود؟ خب معلوم است دیگر! هیچکدام از ترقه‏ها کار نمی‏کند! اگر این اتفاق ناخوشایند برای کپّۀ چوبی بیفتد که گوشۀ کوچه جمع شده است تا شب هنگام شعله ور شود، چه؟! آفرین! قیافۀ آنها یعنی گروه مردم آزارها دیدنی می‏شود! حالا فرض می‏کنیم با وجود این اقدامات پیشگیرانه باز هم چوبها شعله ور شد و ترقه‏ها صدا کرد! آن وقت است که شما مانند یک شهروند خیلی محترم گوشی تلفن را بر می‏دارید و به آتش نشانی و پلیس 110 خبر می‏دهید تا بیاینـد ایـن اوبـاش بــی‏ادب را از خیابان جمع کنند.