مجله نوجوان 157 صفحه 6

آنها است. ظرفیت بعضی­ها به اندازۀ یک فنجان است. از یک فنجان نمی­توان به اندازۀ دریا انتظار داشت. برای چنین آدمهایی که جامعه این رشد کاذب را به آنها القاء کرده است ثروت و شهرت سمّی است که به راحتی آنها را از پا در می­آورد. اگر می­خواهیم چیز ارزشمندی را به دست بیاوریم باید صبور باشیم. ارزش با شتابزدگی نمی­توند همراه باشد. امروزه مرغها را با مواد شیمیایی 40 روزه به باروری نسبی می­رسانند امّا نتیجۀ این کار همین عصبیّت زیاد در نوجوانان و جوانان است که حاصل همان مواد شیمیایی است امّا مثلاً وقتی میوه درخت زمان طبیعی خودش را طی می­کند و با نور آفتاب رسیده شد شیرین و خوشمزه می­شود. درخت اگر پیش از موعد میوه بدهد حتماً میوه­اش شیرین نیست و این مواد شیمیایی سلامتی ما را تهدید می­کند پس نباید دنبال جذّابیتهای ظاهری باشید. شهرت و ثروت اگر در زمان خودش اتفاق بیفتد شیرین است و الّا خیلی خطر ناک است. شما در بخشی از صحبتهایتان گفتید که مشکلات شخصیت انسان را می­سازد بله ! در کشوری مثل سوئد پدر و مادر ها حق ندارند دست روی بچّه بلند کنند یعنی اگر بچّه­ها را کتک بزنند بچّه می­تواند به پلیس شکایت کند یعنی همه جور امکاناتی برای آسایش آنها فراهم است. در همین کشور کارشناسان متوجه می­شوند که آمار خودکشی بالا رفته است و علّت را که جستجو می­کنند می­بینند که وقتی تمام خواسته­ها و نیاز ها برای نسل جوان مهیا می­شود آنها به سرعت بی­انگیزه می­شوند. یعنی نداشتن مشکل و تلاش نکردن برای حل کردن مشکلات زندگی را برای آدم بی­معنا می­کند. پس مشکل همیشه آسیب نیست. مشکل مانع رسیدن به خوشبختی نیست. بلکه راه رسیدن به خوشبختی است. اصلاً خوشبختی همین تلاش کردن برای حل مشکلات است به همین خاطر است فیلمهای ایرانی می­بینند با بی­حجابی­ای که در فیلمهای خارجی وجود دارد متفاوت است یا زمانی که مادر به سر کار می­رود مقنعه به سر می­کند و شب که به میهمانی می­روند گونۀ دیگری است. کودک با همۀ این تعارضات بزرگ می­شود و این تعارض در بچۀ کم سن و سال این تضاد را ایجاد می­کند که می­باید فکرهای خود را جداگانه طبقه­بندی کند و این طبقه­بندی، شخصیت کودک را چند پاره می­کند و جلوی رشدش را می­گیرد کلنجارهایی که امروز پدر و مادر با بچّه­ها دارند چیز خوبی نیست. قدیم­تر پدر و مادر، ما را فی امان الله بزرگ می­کردند. پدر و مادرهای امروزی می­خواهند همۀ چیزها را به بچّه­هایشان القاء کنند و بچّه­ها این فرصت را ندارند که خودشان با تجربۀ آزمون و خطا خوب و بد را بشناسند. همیشه امر و نهی کردن نتیجۀ خیلی خوبی در پی ندارد. خیلی­ها در سینما به دنبال شهرت و ثروت هستند..... وقتی شرایط مصرفی حاکم می­شود نوجوانان و جوان­ترها احساس می­کنند که برای رشد فرصت خیلی محدودی دارند و این به خاطر ظرفیت بسیار کوچک