مجله نوجوان 157 صفحه 7

باشند آموزشهای آموزش و پرورش الان با خلاقیّت بچّه­ها در تضاد است و مسؤولان آموزش و پرورش متوجّه این مشکل نیستند. به نظر شما راه حل چیست؟ راه حلها در عشق و دوست داشتن و یکپارچه دیدن تمام نوجوانهای این کشور است. همۀ اینها را باید مثل فرزندان خودمان بداینم. همان چیزی را که من برای فرزند خودم می­خواهم برای همۀ نوجوانان بخواهم و مسوؤلین باید اینگونه به موضوع نگاه کنند. حرف آخر ؟ امیدوارم قدمی برای خدا برداشته باشم. انشاالله. که می­گویم پدر و مادرها نباید همۀ چیزها را برای بچّه هایشان فراهم کنند. به نظر شما سینما برای رشد نوجوانان وظیفۀ خودش را به درستی انجام داده است ؟ موضوع فقط سینما نیست. بیایید ریشه­ای­تر به مسأله نگاه کنیم شما امروز وضعیت آموزش و پرورش را ببینید. من همیشه این سؤال برایم مطرح بوده است که چرا در روستاهای ایران دخترها و پسرها در یک کلاس با هم درس می­خوانند امّا در شهر دخترها و پسرها نمی­توانند در کنار هم درس بخوانند؟ به نظر من آموزش و پرورش باید در دیدگاههای خود بازنگری کند. وقتی دختران و پسران در دبستان نمی­توانند در کنار هم باشند اینها در طول دوران مدرسه چه آموزشی می­بینند که ما توقع داریم در دوران دانشگاه به راحتی و بدون مشکل با هم در یک کلاس بنشینند؟ الآن چهرۀ اجتماعی این مسأله در جامعه چهرۀ ناخوشایند و ناسالمی است که به عقیدۀ من در کنار هم بودن این بچّه­ها می­تواند خیلی از مشکلات را حل کند. یک روزگاری ویدئو در این کشور ممنوع بود ولی الان در همۀ مسجدها هم ویدئو هست. ماهواره همینطور است. ما باید بچّه­هایمان را واکسینه کنیم نه اینکه مدام بخواهیم جلوی ویروس را بگیریم. سینما و نهادهای فرهنگی خیلی مؤثر هستند امّا من گمان می­کنم قبل از هر چیزی باید نهادهای اساسی­تری مثل آموزش و پرورش اصلاح شود. یک زمان یک طرحی به نام «طرح کاد» به صورت بسیار ناقص و غیر عملی در آموزش و پرورش به اجرا در آمد. این طرح می­توانست خیلی سازنده باشد امّا ما اصلاً با این طرح جدّی برخورد نکردیم. الان در مدارس همه به دنبال معدل 20 و قبولی در کنکور هستند ولی نمرات بالا و معدل 20 که اساس نیست. اگر ملاک نمره 20 باشد که انیشتن ادم کودنی بوده است. آنچه به تحوّلات بشری منتهی می­شود باید خود خاسته باشد. یعنی باید از ویژگی­های درونی آنها برخاسته باشد و تحت فشار نباشد امّا آموزش و پرورش به استعدادهای فردی افراد و خلاقیّت آنها اهمیّتی نمی­دهد و با فشار می­خواهد همه مثل هم