بود و پدرش آنرا نمیخرید. او به پدرش میگفت حالا که پدر شدهای باید آنرا بخری. سلیقه بچهها مهم است اما باید به چیزهای دیگر هم توجه کنند. به نظر من مهمترین مسئله فراگیری، معلم و دانش است. تمام این لوازم اسبابی هستند برای رسیدن به آن هدف. دفترهایی داریم که ارزانند و کیفیت خوبی هم دارند و دفترهایی داریم که گرانند و گرانی آنها به علت این است که جلد خوش آب و رنگی دارند. یا قلمهایی که ارزانند و ساده و در کنار آن قلمهایی که خیلی گرانند اما همان کار را میکنند. من مخالفتی با لوکس بودن و خوش آب و رنگ بودن این لوازم ندارم اما آنها را اصل نمیدانم. هدف قلم نوشتن است و قلم خوب آن است که خوب بنویسد و این ربطی به شکل ظاهری و قیمتش ندارد. بچهها هنگام خرید دقت کنند و گول ظاهر چیزها را نخوردند و به حرف والدینشان گوش کنند.
Õ اما این حرفهایی که زدید با این همه مدادی که برای علی آقایتان کنار گذاشتهاید جور درنمیآید؟
چرا جور درمیآید. اینها اسراف نیست تجربه به من میگوید مصرف مداد در سال اول دبستان بسیار زیاد است.
Õ همسرتان چی؟ با این همه مداد برای او موافق است؟
نه، او گاهی ممانعت میکند و میگوید باید فرزندمان حد و اندازه هر چیزی را بداند.
Õ این آقا کیست؟ میشود از او هم سؤالی بپرسم؟
بفرمایید. او پدر من است.
Õ لطفاً خودتان را معرفی کنید و از لوازمالتحریر دوره خودتان بگوئید.
من محمد نجاتی هستم و 73 سال سن دارم. دوران درس خواندن من مربوط میشود به گذشتههای دور و چیز زیادی یادم نیست. لوازمی که ما داشتیم خیلی محدود بود. این همه تنوع وجود نداشت. یادم میآید زمانی مداد را با تیغ میتراشیدیم. من به بچهها توصیه میکنم قدر زحمات والدین خود را بدانند. درسهای خود را خوب بخوانند و بدانند این بهترین هدیه برای پدر و مادرشان است. بدانند که این لوازمالتحریر یا شکستیاند یا خرابشدنی. آنچه میماند علمی است که آنها یاد میگیرند.
او در این دوره 8 ساله، آموختن قرآن، تعلیمات دینی، زبانآموزی، یادگیری شعر، ورزش، هنر و یک پیشه یا حرفه را توصیه میکند. او همچنین میگوید: «طفل باید در مکتب درس و هنر آموزد نه در خانه. زیرا تنهایی خانه، اندوه و ملال میآورد... و به علاوه طفل در مکتب روی رقابت و چشم همچشمی بهتر درس یاد میگیرد.»
مجلات دوست کودکانمجله کودک 450صفحه 13