آرایش 4-2-4
تیم ملی فوتبال برزیل در سال 1958 میلادی زیر نظر مربی برجسته خود «ویسنته فیولا» به مقام برتر جهان دست پیدا کرد و جام جهانی 1958 را از آن خود کرد. پیروزی برزیلیها در این بازیها، به دو علت بود: اول ظهور پدیده استثنایی و خارقالعاده، بازیکن سیاهپوست برزیلی که «مروارید سیاه» یا «پله» لقب گرفت. عامل دوم: آرایش تیمی 4-2-4 بود که فیولا آن را در زمین برزیل پیاده کرد. در این آرایش، چهار مهاجم در جلو و 4 مدافع در پشت قرار میگرفتند. در این میان، نقش دو دفاع میانی (هافبک) در وسط زمین بسیار مهم بود. این دو با بازیسازی و تعذیه مهاجمین و با ارسال توپهای بلند، فرصت حمله زیادی در اختیار برزیل قرار میدادند.
دفاع آهنین یا آرایش2-3-4-1
«هررا» مربی دهه 60 میلادی تیم اینترمیلان ایتالیا، پایهگذار آرایش تیمی شد که به دفاع آهنین مشهور شد. بعدها تیم ملی فوتبال ایتالیا نیز تا مدتها این شیوه را انتخاب کرد. در این آرایش برای اولین بار از یک مدافع به نام «سوئیپر» در آخرین خط دفاع تیم استفاده شد که وظیفه داشت توپهای عبور کرده از دفاع را جمعآوری کند. اشکال این آرایش، ضعف تیم در حمله بود. این مشکل، بعدها بازی تیمهای ایتالیایی راکه با این آرایش وارد زمین میشدند، برای تماشاگر کسلکننده میکرد. (ادامه دارد)
میانسال به نام شاهباجی یا میرزا باجی، به کودکان چهار تا هفت سال، سورههای کوتاه قرآن، اندرزهای اخلاقی، مسایل شرعی و الفبا را یاد میداد.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 450صفحه 29