مجله کودک 32 صفحه 21

اگرشروع ورزش حرفه­ای کشورمان راازمدرسه­ها بدانیم، واقعیت این است که درورزشهای مانندشنا،هندبال،بسکتبال، دو و میدانی سرمایه­گذاری کافی نمی­شود.اگر هم سازمان تربیت بدنی را مسؤول پرورش و بالا بردن کیفیت ورزش کشور بدانیم،باز هم در این ورزشها دچار ضعف هستیم. تیم­های شنا،هندبال و بسکتبال کشور ما،ماه گذشته در مسابقات غرب آسیادربرابرتیم­های کشورهای سوریه،کویت قطر که زیاد هم قوی نیستند،خود را بسیار ضعیف نشان دادند.قرار است در ابزیهای آسیایی پوسان همین تیم­هااز کشورمان به دیدار تیم­های درجه اول آسیا مثل کره جنوبی، ژاپن و چین بروند.فکر می­کنید با این اوضاع و احوال چه نتایجی به دست آوریم؟مشکل از کجاست؟در حالی که کشورهای همسایه ما چه در اطراف و چه در حاشیه خلیج­فارس،رفته­رفته کارایی تیم­های خود را بالا می­برند، وضعیت تیم­های کشور ما بسیار نگران­کننده است.بعضی از کارشناسان ورزش می­گویندبایداز فرستادن تیم­های ورزشی کشوربه مسابقات بین­المللی دوری کنیم و بودجه آن را برای بازسازی همان تیم­ها صرف کنیم. ده­ای دیگر می­گویند که راه نجات و پیشرفت تیم­های ورزشی ما،حرفه­ای شدن تیم­ها است؛یعنی اینکه اعضای تیم،زندگی خودرا ازراه ورزش و شرکت در مسابقات داخلی و خارجی تامین کنند،چرا که با این کار ورزش حرفه­ای می­شود و انگیزه لازم هم بوجود می­آید. بدون این که این نظرها را رد یا تایید کنیم،باید بدانیم که با ین نتایج بدست آمده،در بازیهای آسیایی پوسان فاصله زیادی با دیگر کشورهای آسیایی خواهیم داشت و ضعف بعضی از رشته­های ورزشی­مان معلوم خواهد شد.البته در سالخای اخیر در ورزشهای رزمی و کشتی آزاد و فرنگی و وزنه­برداری نتایج تیمی،تقریباً خوب بوده است؛اما هنوز در بیشتر رشته­های ورزشی ضعیف هستیم. همه ورزشها به جز فوتبال:کمک!