تلخترین
خداحافظی
چند روزی بود که حضرت محمد (ص) از آخرین سفر حج
خود بازگشته بودند. وقتی ایشان به نزدیکی مدینه رسیدند،
تبی شدید بیمار و رنجورشان کرد و با رسیدن به مدینه هر لحظه
بیحالتر و ضعیفتر شدند تا حدی که در بستر بیماری افتادند و
حرکت برایشان دشوار شد. هر روز گروه گروه از مسلمانان به دیدارشان
میآمدند و حضرت پیامبر، در حالی که از تب میسوختند و رنج میکشیدند،
آنان را به همدلی و وحدت و یکپارچگی دعوت میکردند.
حضرت فاطمه (س) هر روز در کنار بستر پدر مینشستند و در حالی که
سربرسینۀ پردرد ایشان داشتند، اشک میریختند. حضرت علی (ع) نیز تمام
این مدت را در کنار بالینشان بودند تا این که حضرت محمد (ص) فرمودند:
«حسن وحسین، دو نور دیدهام را نزد من بیاورید.»
حضرت فاطمه (س) میدانستند که امام حسن و امام حسین (ع) از
دیدن پیامبر در بستر بیماری، سخت آزرده خاطر خواهند شد، اما این خواست
پدر بود و باید انجام میشد.
امام حسن و امام حسین (ع) به همراه مادر بزگوارشان وارد
اتاق شدند. کودکان با دیدن پیامبر به سوی او دودیدند، یکی
بردست راست ایشان و دیگری بردست چپشان بوسه
زدند و کنار بالینشان نشستند.
حضرت پیامبر فرمودند: «همه غیر از
علی و فاطمه و حسن وحسین، از اتاق
خارج شوند.»
همه رفتند، حضرت محمد (ص) چهرۀ
مجلات دوست کودکانمجله کودک 32صفحه 30