بیدار میکردند و سپس آنها را به گروههای 50 نفری
تقسیم میکردند. فرمانده به گروه خود فرمان دویدن
میداد و خود نیز با آنها میدوید.»
در گذشته دور،مسابقات دو و میدانی برای تفریح
یا فهمیدن توان جسمی افراد ترتیب داده میشد. اما
امروزه با وجود پیشرفتهای زیاد دو و میدانی در جهان،
این رشته ورزشی در کشور ما به خوبی درخشش ندارد.
با اینکه ما از 66 سال پیش عضو فدراسیون
بیناللملی دو و میدانی هستیم، اما از آن زمان تا کنون
فقط چند قهرمان مانند: تیمور غیاثی، علی باغبانباشی
و جلال کشمیری را در اندازههای جهانی معرّفی کردهایم.
متاسفانه به آن حد که به فوتبال در مدارس اهمیت
داده میشود، به دو و میدانی اهمیت داده نمیشود.
نبودن میدانها و مراکز ورزشی مخصوص دو میدانی
هم از دیگر علتهای پیشرفت کم این ورزش در ایران
است.در هفته آینده از انواع دو و تکنیکهای دویدن
برایتان خواهیم نوشت.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 61صفحه 23