مجله کودک 103 صفحه 10

مدرسه دوست محمدرضا یوسفی زنگ ورزش در حیاط مدرسه ورزش میکردیم، دبیر ورزش میگفت: یک، دو، سه، چهار! بالا، پایین! راست، چپ! راست، چپ! بنشین، پاشو! بنشین، پاشو! عقب، جلو! عقب، جلو! بدو، بدو! بایست، بایست! یک، دو، سه، چهار! یک، دو، سه، چهار! یک دفعه سربازی داخل مدرسه شد، با تعجب به معلم و بچهها نگاه کرد و گفت: «ببخشید، فکر کردم پادگان است!» معلم ورزش میگفت: «پر پر، کلاغ پر! پر پر، کلاغ پر!... انسان جادویی اسم ناظم مدرسه را گذاشتهایم «انسان جادویی» تا میخواهیم یک کم شلوغکاری و بازی کنیم، انسان جادویی در حیاط ظاهر میشود. کسی حق ندارد تخمه بشکند و پوستش را به هوا پرت کند. چون انسان جادویی حاضر میشود. تا چند نفر میخواهند با هم در گوشی حرف بزنند، انسان جادویی در وسط آنها سر درمیآورد. غایب که کسی نمیشود، چون انسان جادویی سریع متوجه میشود و چه توپ و تشری به آدم میبندد. اگر کسی زیاد حرف بزند، با یک اخم انسان جادویی، طوری زبان او بند میآید که بچهها چهارشاخ میمانند. همه بچهها، قصههایی از دیو، جادوگر، عجوزه سحرآمیز و غول افسونساز میخوانند تا جادوگری یاد بگیرند و طلسم انسان جادویی را بشکنند، شما چطور، شما هم جادو شدهاید؟