مجله کودک 273 صفحه 11

خانه­ی جدیدِ «بیلی» قسمت دوّم نویسنده: والریا بیوزیک نفس بلندی کشیدم. من تا به حال هیچ وقت یک اتاق خواب برای خودم نداشته­ام. اتاق خواب دو تا تخت با پتوی سبز و نرم داشت. و همین طور یک کمد برای اینکه لباس­هایم را در آن بگذارم. فران می­خواست وسایلم را بچیند. اما من گفتم: خودم می­توانم این کار را انجام دهم. وقتی فران و آنی رفتند تا کاغذها را امضا کنند، من دور تا دور اتاق را نگاه کردم. بعضی از وسایلم را چیدم. اما بعد به مادرم فکر کردم. دلم خیلی گرفت و گریه کردم. وقتی فران صدایم را شنید، به اتاق آمد و مرا بغل کرد و گفت که می­توانیم وسایل را بعداً بچینیم. وقت آن رسیده بود که آنی برود،وقتی با او خداحافظی کردم،بیشتر از هر زمان دیگری احساس تنهایی کردم. در خانه، فران از من خواست به او کمک کنم تا غذای بچه­های دیگر را آماده کنیم. مدت زیادی بود که یک پسر ده ساله و یک پسر هفت ساله در این خانه زندگی می­کردند. همین­طور که به مادرم فکر می­کردم به فران گفتم: -من به زودی از اینجا می­روم. کمی بعد یک اتوبوس مدرسه جلوی خانه نگه مترجم: سیده مینا لزگی داشت و بچه­ها را پیاده کرد. آنها به طرف خانه دویدند. از دیدن من خیلی هیجان زده بودند. آخر آنها می­دانستند که قرار است من به آنجا بیایم. اول جان اسمش را به من گفت،تقریبا اندازه­ی من بود، موهایش فرفری بود و یکی از دندان­های جلویش افتاده بود. می­گفت، حالا که دندانش افتاده راحت­تر می­تواند سوت بزند. اسم آن یک فرد بود. قدش از من بلندتر بود. موهای بلند سیاه داشت و با خجالت لبخند می­زد. وقتی شیرینی می­خوردیم آنها به من می­گفتند که همه چیز درست خواهد شد. گفتند که احساس مرا می­فهمند چون خودشان هم بچه­های بی­سرپرست هستند و این خیلی خوب بود. وقتی شیرینی تمام شد،جان و فرد همه جای خانه را به من نشان دادند. دیوارهای اتاق جان آبی بود و همه جای اتاقش پر از عکس بازیکنان بیسبال بود. در اتاقش دو تخت خواب بود که او یکی از آنها را استفاده می­کرد. حتی پتوهای اتاقش هم پر از عکس­های بازیکنان بیسبال بود. او گفت من می­توانم با بعضی اسباب­بازی­هایش بازی کنم. البته اگر اول نام توپ: QF - 2 MK کشور سازنده: انگلستان وزن: 1144 کیلوگرم سرعت حرکت گلوله: 821 متر بر ثانیه حداکثر برد: 1500 متر