مجله کودک 09 صفحه 11

زهرا می­گوید: «من اصلاً پول توجیبی نمی­گیرم». می­پرسم پس چکار می­کنی؟ می­گوید: «من هروقت چیزی می-خواهم بخرم، از پدرم به همان اندازه پول می­گیرم». من سؤال می­کنم: آن وقت در مدرسه، اگر بخواهی چیزی بخری و بخوری چی؟ می­گوید: «من از مغازه چیزی نمی­خرم. از خونه، نون و پنیر می­برم و می­خورم». به سراغ نوجوان دیگری می­روم. نامش اکبر است. خیلی هم بداخلاق است. می­پرسم اکبر چقدر پول توجیبی می­گیری؟ با عصبانیّت می­گوید: «دوست ندارم بگم». می­گویم: عیبی تدارد دست کم بگو پول توجیبی­ات، را چکار می­کنی؟ می­پرسد: «واسه چی می­پرسی؟» می­گویم می­خواهم برای مجلّۀ دوست گزارش بنویسم. می­خندد و می­گوید: «مطمئن باش با پولم مجلّۀ دوست نمی­خرم». از این جواب آن­قدر ناراحت می­شوم که بقیۀ سؤالاتم یادم می­رود. سراغ پسر دیگری می­روم که نامش علیرضاست. علیرضا می­گوید که هفته­ای هزار توان پول توجیبی می­گیرد. با نصفش خوراکی می­خرد و نصف دیگرش را پس­انداز می­کند. می­پرسم برای چه پس­انداز می­کنی؟ می­گوید: «برای این که اگر یک روز بابا به من پول توجیبی نداد، خودم پول داشته باشم». می­گویم با پولت کتاب و مجلّه نمی­خری؟» علیرضا می­گوید: «بابا خودش برای من کتاب و مجلّه می­خرد و لازم نیست که من برای کتاب و مجلّه پول بدهم». از لیلا که دارد تاب بازی می­کند، می­پرسم از بابایت چقدر پول توجیبی می­گیری؟ لیلا جواب می­دهد: «من بابا ندارم. از داداشم پول توجیبی می­گیرم». لیلا روزی پنجاه تومان از برادرش پول توجیبی می­گیرد. فرشاد دوست جدید من است. توی همین پارک با او آشنا شده­ام. فرشاد روزی دوهزار تومان از پدرش پول می­گیرد، اما اصلاً نمی­داند که با این همه پول چه کار می­کند.