مجله کودک 25 صفحه 30

نامه­ای که انتخاب را آسان کرد آن روزها حاج آقا جوانی پرشور بود که دورۀ دبیرستان را با موفقیت به پایان رسانده بود. روزهای کودکی و بازی روی کاشی­های خیس حیاط به خاطره­های دور تبدیل می­شدند و روزهای سبز جوانی او را به سوی انتخاب یک راه پیش می­برد. هزاران سوال، تردید و دل نگرانی وجودش را فرا گرفته بود. بی­صبرانه منتظر بود تا پدر مثل همیشه پاسخگوی سوالهایش باشد. راه را به او نشان دهد و یاری­اش کند. امام خمینی، فرزندانشان را در انتخاب راه و شیوۀ زندگی آزاد گذاشته بودند و این مسؤولیت آنان را چند برابر کرده بود؛ اما هرگاه که هر کدام از فرزندانشان نیاز داشتند، چون چراغی روشن و پرنور، وجود مبارکشان راهنمای راهشان می­شد. امام کم سخن می­گفتند و بیشتر می­اندیشیدند. در آن روزها بی­آن که حاج احمد آقا حرفی زده باشند، امام از دلواپسی­های او آگاه بودند. پس نامه­ای برای فرزندشان نوشتند. نامه­ای ساده و بی­پرده. ایشان در نامه نوشتند: