آقا پلیسه
داستانهای یک قل، دوقل
قسمت: بیست و هشتم
طاهره آیبد
موقعی، که آقا پلیسه آمد، من و محمد حسین هی به بابایی میگفتیم این را میخواهیم، آن را میخواهیم. من آدامس بادکنی میخواستم، چیپس هم میخواستم، شکلات هم میخواستم. محمدحسین هم آدامس
بادکنکی میخواست، پفک هم میخواست،
شکلات هم میخواست، نوشابه هم
میخواست، ولی بابایی میگفت:
«نمیشه، فقط یکی».
من گفتم: «من یکی آدامس میخوام، یکی شکلات، یکی آدامس...».
بابایی نگذاشت من همه چیزهایی
را که میخواهم بگویم، تندی گفت: «فقط یکی».
محمد حسین گفت: «یکی نه، سه تا و چهارتا».
بابایی گفت: «نه، نمیشه».
من و محمد حسین گفتیم: «میشه، میشه».
یکدفعهای آقا پلیسه آمد توی مغازه. من و محمد حسین اولش ساکت شدیم و هی به او نگاه کردیم. آقا پلیسه هم یک جوری به ما نگاه کرد. لباس آقا پلیسه با لباس بابایی و آن آقاهه که پفک و این چیزها میفروخت، فرق داشت. آقا پلیسه کلاه هم داشت. من دلم میخواست از آن کلاهها داشته باشم.
من و محمد حسین هی به آقا پلیسه نگاه کردیم.
آقا پلیسه هم هی به ما نگاه کرد و بعد به بابایی گفت: «دوقلو هستن؟».
بابایی گفت: «آره».
محمد حسین دست بابایی را گرفته بود
و سرتا پای آقا پلیسه را نگاه میکرد. من
هم دست دیگر بابایی راگرفتم وکمی هم
پشت سر بابایی قایم شدم. آقا پلیسه یک جوری به من نگاه میکرد که من
ترسیدم. اصلاٌ قیافهاش ترس داشت.
ابروهایش زیاد زیاد بود. تفنگ هم داشت.
از آن چیزها هم داشت که وقتی دزدها
را دستگیر میکنند، میزنند به دستشان.
بعد از مدتی محمد حسین دیگر به آقا پلیسه نگاه کرد و به بابایی گفت:«باید برای من همة همهاش رو بخری».
بعد با انگشتش هی یکییکی خوراکیهای خوشمزه را نشان داد و گفت: «از این میخوام، از این هم میخوام، از اون هم میخوام».
من گفتم: «من هم میخوام، هر چی برای محمد حسین خریدی، باید برای من بخری».
بابایی گفت: «هر چی به این دو تا میگم، باز هم حرف خودشون رو میزنن».
تا بابایی این را گفت، آقا پلیسه باز نگاهمان کرد. من دوست نداشتم به من نگاه کند. یواشکی به بابایی گفتم: «بهش بگو به من نگاه نکنه».
بابایی گفت: «اه؟ این حرفها چیه؟ بدّه!».
من از آقا پلیسه میترسیدم. محمد حسین
مجلات دوست کودکانمجله کودک 37صفحه 5