مجله نوجوان 29 صفحه 8

طنز علی حاجتیان فومنی خود سه زن انگاری مفرط یکی از بیماریهای رایج در میان بسکتبالیستها (اعم از حرفه ای و آماتور) «خود سه زن انگاری مفرط» است. در این بیماری ، فرد بیمار دچار توهمی می شود که طی آن خیال می کند توپ نارنجی بسکتبال را از هرجای زمین که مثل خمپاره ول کند وارد سبد تیم حریف می شود. این بازیکنان همزمان با این بیماری دچار حالت «کور یار بینی» هم می شوند و یاران خودشان را در زمین تشخیص نمی دهند و یواش یواش مفهوم کلمه سه حرفی «پاس» را فراموش می کنند. این بیماران ، همین که وارد مستطیل سبز می شوند جوگیر می شوند ، دیگر دوست و دشمن را نمی شناسند وتصویر دو تا حلقه نارنجی با تورهای پاره پاره جلو چشمشان را می گیرد و گوشهایشان به اندازه ای که حرفها (شاید هم فریادها) ی مربی تیم را نشوند ، سنگین می شود و تازه مقدار شنوایی که باقی می ماند دچار دگردیسی(فارسی را پاس بداریم ، تغییر) می شود و غرغرها و دشنامهای تماشاچی نماها!! را به صورت تشویق می شنود. در چشمهای این بیماران هم یک تغیرات بنیادی ایجاد می شود و بازیکنان هم تیمی را یا اصلا نمی بینند یا به شکل مترسک رویت می کنند به همین علت به هیچ وجه من الوجوه به آنها پاس نمی دهند. و اما تغییری که در دستهای این بیماران ایجاد می شود هم به لحاظ فیزیکی قابل دیدن است و هم به لحاظ حرکات. دست این بیماران معمولا درازتر از غیربیماران است و حرکات آنها (دو دست بیمار) خیلی خیلی هرز است و بی خودی تیک دارد و دائم می پرد. این بیماران حتی کرایه تاکسی را به سمت راننده پرتاب می کنند و در مواقع صرف غذا سیب زمینی سرخ کرده و تکه های درشت غذا را به سمت دهان خود پرتاب می کنند و در صورت گل شدن (یعنی وارد دهان شدن) د ردل ، غریو شادی می کشد. از علائم دیگر این بیماران می توان به موارد زیر اشاره کرد : الف- این بیماران معمولا در خوابهایشان خمپاره ، کاتیوشا و توپ جنگی رویت می کنند. ب- این بیماران ، معمولا رخت چرشکان (اعم از جوراب و پیراهن و نوجوانان دوست