دو حکایت ، دو پند
آورده اند که :
رزم آوری مربی را گفت : « استاد فلان ! عامل که از بهر تمرین با من فرستادهای ، دراز دستی می کند و با کتف ضربه روا می دارد . » مربی گفت : « روزی سزای او بدهم . »
رزم آورد گفت : « بلی ، روزی سزای او بدهی که مکانی سالم در بدن ما نمانده باشد . پس به زجر و زور وی را وا می داری که با انگشت ضربه وارد کند* و من بیچاره را آنگاه چه سود ؟ »
مربی خجل گشت و حریف را وا داشت که با انگشت ضربه وارد کند .
مربی همان به که آغار کار
بگوید که با کتف ضربه نیار
چنین حکایت کرده اند که :
روزی رزم آوری به دیگری رسید . او را دید که نوک همی زند* و هنگامة نوک زدن قدم بر جلو و عقب می نهد و سعی در حفظ فاصله می کند و با جهد و حیلة بسیار ضربه می زند . آن رزم آور او را همی گفت که این چه سختی و مشقت است که تو را برای ضربه زدن بر خود هموار می کنی و این چنین مذلت می کشی ؟ بیا تا ببینی که من چگونه آسان جلو می روم و بدون اینکه زحمتی بر خود هموار کنم ضربه وارد می نمایم پس او را با خود به رزمگاه برد جایی که نبردی در پیش بود .
رزم آور نخست به تماشا بنشست و دید که او در هنگامة نبرد بدن خویش را به بالا و پایین حرکت می دهد* و دست خود را بالا برده و ضربه وارد می کند . حریف زیرکی نمود و هنگامی که او دست بالا برده بود او را ضربه همی زد . پس او نبرد را شکست خورد رزم آور نخست گفت : هر کس آن کاری را انجام دهد که درست باشد پس من همچنان نوک زنم .
اگر زحمت کشی در نوک نشاندن
نپاید دیر ، پیروزی بینی
اشاره :
* در شمشیر بازی بهتر آن است که تمام ضربه ها به وسیلة اشاره و شست هدایت شود و زدن ضربان از ناحیة کتف غلط و مشکل ساز است .
* نوک زدن اصطلاحی است که در تمرین های شمشیر بازی به کار می رود این حرکت عبارت است از زدن ضربه های مداوم او جهت تمرین بر روی مجسمه یا هدف .
* در هنگام حرکت به جلو و عقب شمشیر باز نباید هیچ حرکت اضافه ای در بدنش داشته باشد و بدن او همواره باید ثابت و بدون حرکت باشد . انجام حرکت با دست و پاها صورت می گیرد .
* بالا بردن دست در هنگام ضربه زدن یکی از ایرادهای شمشیر باز است و نشان دهندة آن است که ضربه را با کتف وارد می کند .
فاطمه احمدی حق
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 75صفحه 18