یاد دوست
مهیا سادات اصغری
بهترین جای ایران
آن روز هوا خیلی گرم بود ، با اینکه ، در خیابان های پر درخت شمال تهران بودیم اما انگار آفتاب مرداد ماه می خواست قدرت و توانش را نشان دهد . صورتهایمان گل انداخته بود ، با این وجود وقتی نگاهمان به هم گره می خورد و برای فراموش کردن گرما لبخند می زدیم البته این لبخندها دلیل مهمتری هم داشت و آن حضور مهمانی عزیز در میانمان بود .
الدیسا دختری بود که چند روز پیش از البانی به خانه ی ما آمده بود و من و او هم اتاق شده بودیم ، گرچه ساعت های اول آشنایی کمی با هم رو دربایستی داشتیم اما کم کم اخت شدیم . او در مدرسه ایرانی درس می خواند و فارسی را خیلی خوب و با مزه حرف می زد . دختر خوش اخلاق و مهربانی بود و کمی هم خجالتی و ساکت .
خلاصه آن روز قرار بود به الدیسا خان چند جای دیدنی تهران را نشان بدهیم . برای فرار از ترافیک از کوچه های فرعی می رفتیم . بالاخره با چند بار گم شدن در کوچه پس کوچه های ناآشنا و چپ و راست رفتن و راهنمایی خواستن به مجموعه ی کاخهای سعدآباد رسیدیم . کاخهایی که قبل از انقلاب متعلق به خانواده ی پهلوی بود . نمی دانم تا به حال آنجا را دیده اید یا نه ؟ باغهایی بزرگ با چندین کاخ در اندازه ها و طرحهای مختلف . آنطور که من دیدم تقریباً غیر از فرشهای زیبای ایرانی تمام
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 106صفحه 28