مجله نوجوان 136 صفحه 11

اراده تنها از آنِ خداست در جهان هرچه هست و هر چه که اتفاق می­افتد، ارادۀ خداوند است و ارادۀ دیگری به غیر از خواست خداوند در جهان جاری نیست. ارادۀ مطلق خداوند به این معنا نیست که هرچه خواست در جهان اتفاق می­افتد بلکه به این معناست که جهان ارادۀ اوست و چیزی به جز ارادۀ او موجود نیست؛ یعنی به غیر از ارادۀ او چیز دیگری و یا کس دیگری موجود نیست که بخواهد اداره کند و اراده­ای خلاف ارادۀ خداوند داشته باشد واگر کسی چنین اراده­ای را در خودش حس کرد یقیناً دچار توهمات شده است و اراده بر خلاف آنچه که خواست خداوند است توهمی بیش نیست. صفت خلق برای خدا همان اراده کردن اوست یعنی هر گاه که خداوند اراده می­کند چیزی باشد آن چیز خواهد بود واگر اراده کند چیزی نباشد، آن چیز دیگر وجود نخواهد داشت. انسان از آنجایی که خلیفۀ خدا خوانده شده است و خداوند به گونه­ای او را خلق کرده است که بتواند صفتهای خداوند را در روح خداوندی خود بیابد، می­تواند اراده نیز داشته باشد در نتیجه اراده فقط در مورد کسانی دارای معنی است که روحشان به سرچشمۀ جهان هستی یعنی خداوند قادر متعال وصل شده باشد. پس اراده داشتن فقط مخصوص بندگان مخلص خداست. مردان خدا اراده­ای خدایی دارند حضرت امام بندۀ مخلص خدا بود و دلش هیچ خواسته­ای به جز آنچه که خواست پروردگارش است نداشت. امام در طول عمر با برکتش هیچ اراده نکرد مگر اینکه ارادۀ خداوند نیز مؤید او بود و چه کسی می­توانست با اراده خالق قادر متعال مخالفت کند؟ در این بعد از ابعاد شخصیتی حضرت امام نیز اخلاص رمز اصلی است. وقتی بنده­ای خالصاً تنها برای خدا زندگی کند اراده­اش اراده حضرت حق خواهد بود و جهان به ارادۀ او یعنی به ارادۀ حق خواهد چرخید.