مجله نوجوان 136 صفحه 24

محسن وطنی چند کلمه حرف حساب دربارۀ سهمیه بندی قیمت بنزین کی گفته به ما مربوط نیست؟ اوّلاً که بابا ما را به مسافرت نمی­برد چون بنزین ندارد. ما را تا پارک هم نمی­برد چون بنزین ندارد. ما را به مدرسه هم نمی­رساند چون بنزین ندارد. تازه پول تو جیبی ما را هم نمی­دهد چون بعد از ساعت اداری نمی­تواند مسافر­کشی کند و در­­آمد خانواده هم به نصف رسیده. اعصابش هم خُرد است چون نمی­تواند ماشینش را به محل کار خود ببرد و چون تاکسی هم کم شده است ساعتها معطّل تاکسی می­شود و از همه عجیب تر این است که بر خلاف نظر مسؤولان محترم، ترافیک هم در خیابانهای شهر کمتر نشده است. انگار که تعداد ماشینهای دولتی خیلی بیشتر از چیزی است که ما فکر می­کردیم. در ثانی هر جا که می­نشینم از خواستگاری و عروسی گرفته تا مجالس عزا صحبت از کارت سوخت است. توی این اوضاع کی گفته که مسأله سهمیه بندی بنزین به نوجوانان هیچ رابطی ندارد؟ خیلی هم ربط دارد! کارت سوختمند هوش! حکایت این کارت هوشمند سوخت یا به قول گویندۀ اخبار تلویزیون کارت سوختمند هوش همان حکایت جهنّم ایرانیهاست. تعدادی از این کارتها موقع صادر شدن گم می­شوند. تعدادی از این کارتها در راه رسیدن به ادارۀ پست گم می­شوند و تعدادی هم در راه رسیدن به آدرس صاحبان خودرو. یک دسته کارت هم به طور کاملاً اتفاقی به دست صاحبانش می­رسد که جای تعجّبی ندارد. البته شکر خدا در اینترنت نوشته شده که کارت هر کس کجاست ولی بدبختی اینترنت ایرانی هم مثل جهنّم ایرانی کار می­کند. حسن آقا می­گفت. پسر من با دو مترقد از خانه بیرون می­رود. من که هم مدرسه­اش را بلد هستم می­دانم به کجاها سرک می­کشد با 40 تا پلیس آخر شب نمی توانم پیدایش کنم بیارمش به خانه؛ آن وقت کارت سوخت یک ذرّه­ای چه طوری توی اینترنت پیدا می­شود؟ راستی شنیده­ام که این صد لیتر سهمیّه بنزین سفری هم از طریق اینترنت داده می­شود. خدا به خیر کند.