مجله نوجوان 152 صفحه 7

ذوق و شوق گروهی بچّه ها در مدرسه از اینکه در صف خرید مواد غذایی بایستند و چیزی تهیه کنند و دور هم بخورند خیلی لذت می برند . این لذت درونی برای بچه ها گاهی بسیار مفید تر از املاح و ویتامین های موجود در میوه جات است . یکی دیگر از دلایلی که بچه ها غذای مدرسه را ترجیح می دهند این است که خودشان در تهیة آن حق انتخاب دارند . چیزی که باعث می شود بچه ها ، شیرهای پاکتی مدارس را که به صورت رایگان در اختیارشان قرار می گیرد نخورند این است که در آن نیز نوعی جبر و تحمیل را حس می کنند . دم خروس یا . . . وقتی که تلویزیون یا رادیو برنامه های خود را آغاز می کنند ، از ابتدایی ترین لحظات بامداد تا انتهایی ترین لحظات شامگاه هر جا که به پیام های بازرگانی بر می خوریم کلی تبلیغ در مورد چیپس و پفک و تنقلات این چنینی پخش می شود که آب دهان بچه ها را جاری می کند و آنها را به هوس می اندازد تا در اولین فرصت از این تنقلات مصرف کنند . جالب اینجاست که گاهی اوقات این تبلیغات در میان برنامه هایی پزشکی پخش می شود که در مورد مضرّات این گونه غذاها حرف می زنند . یعنی آدم تکلیف خودش را نمی فهمد که این چیزها بالاخره خوب هستند و آدم با خوردنشان بال در می آورد یا اینکه بد هستند آدم را افقی می کنند ؟ ! نه سیخ ، نه کباب حالا که بچه ها به اینگونه مواد علاقه دارند و در مقابل ، به موادّ طبیعی هم نیاز دارند شاید بهتر باشد کسی از موادی از قبیل چیپس و پفک و نوشابه بدگویی نکند و در عوض مسئولین امر ، مواد مغذی و مورد نیاز را که برای سلامتی بچه ها مناسب است و به رشد آنها کمک می کند درون آن مواد تنقلاتی بگنجانند که در این میان نه سیخ بسوزد و نه کباب!