مجله نوجوان 152 صفحه 20
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

مترجم : زهرا سادات موسوی محسنی

ویراستار : سپیده اسلامی

ناشر مجله : موسسه چاپ و نشر عروج

نویسنده : افشین علاء، محسن وطنی

موضوع : نوجوان

مجله نوجوان 152 صفحه 20

اندر فواید آنفولانزا آنفولانزا مانند هر پدیدة اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی دیگر یک واقعیت انکار ناپذیر است . هیچکس نمی داند ویروس آنفولانزا از کدام سرزمین آمده است ولی مطمئناً آن سرزمین یک سرزمین رؤیایی بوده است . یعنی با توجه به صادرات مفید آن کشور می توان حدس زد که در آن مملکت ، تقریباً همة سال ، همة مردم تعطیل بوده اند چون مهم ترین فایدة آنفولانزا تعطیلی است . کسانی که آنفولانزا می گیرند خیلی خوش به حالشان می شود چون به اندازة دو سال پذیرایی می شوند و آب میوه و مرکبات میل می کنند با ورود آنفولانزا ، مهر و محبت اطراف آدم ها را می گیرد چون معمولاً پدر و مادرها به بچه هایی که آنفولانزا گرفته اند محبت بیشتری می کنند و سعی می کنند لی لی به لالایشان بگذارند تا بچه ، افسردگی نگیرد . یکی دیگر از فواید آنفولانزا این است که شما می توانید حسابهایتان را با بقیه تسویه کنید . یعنی هر کسی که کوچکترین برخورد خلاف میلتان را با شما داشته است به نزد خود بطلبید و در صورتش عطسه کنید! با این کار ، طرف مربوطه را کله پا می کنید! آنفولانزا از هر نظر مفید و به صرفه است ، فقط اگر می شد جلوی آبریزش بینی را به طریقی گرفت ، خیلی خیلی با حال تر هم می شد . وصیت نامة یک نامه اکنون ، مرگ نه تنها مرا که همة تیره و طایفه ام را تهدید می کند من از زبان خودم حرف نمی زنم . همة همنوعان من در سراسر جهان در حال حاضر دارند به وسیلة ایمیل و اس ام اس و تلفن و هزار چیز دیگر از بین می روند . قدیم ها سربازان می توانستند برای خانواده هایشان نامه بنویسند و آنها را از سلامت خودشان آگاه کنند یا وقتی دلشان گرفت زیر لحاف بروند وقتی یک دل سیر برای مادرشان گریه کردند برای آنها نامه بنویسند ولی امروزه ، سربازان کچل ، یواشکی موبایلشان را داخل پادگان می برند و از زیر لحاف با هر کسی که دلشان خواست حرف می زنند . نتیجه اینکه همة آنها سر صبحگاه یا چرت می زنند یا اینکه می خواهند برای هم قطاران خود ، چرت و پرت بلوتوث کنند . در آن زمان که نامه ارج و قربی داشت ، پاکت نامه و تمبر هم عالمی داشت . اصلاً یک عده آدم وقت خود را در هنگام بازنشستگی با جمع آوری تمبر پر می کردند ولی امروزه از این خبرها نیست . در روزگار نامه پراکنی ، وقتی یک نامه به دست کسی می رسید با اطمینان از سلامتی خودش آن را باز می کرد و برای همه می خواند . اگر نامة اشتباهی هم جایی می رفت باز هم آن را باز می کردند و می خوانند ولی اگر یک ایمیل ناشناس را باز کنید یا خودتان منفجر می شوید یا کامپیوترتان ویروسی می شود یا هزار تا بلای دیگر به سرتان می آید . ما که رفتیم ولی روزی را می بینم که در روزنامه و مجله و کتاب هم تخته می شود . آن وقت دور هم بنشینید و وصیت نامة آنها را درون ایمیل هایتان بخوانید و کِر کِر بخندید!

مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 152صفحه 20