مجله نوجوان 158 صفحه 9

این سوژه را مجدداً بسازند اثرشان تکراری یا تقلیدی نامیده خواهدشد. *** در مورد سریال پدر خوانده پیش از همه باید این نکته را متذکّر شوم که نام تکراری یا سرقتی این سریال، بزرگترین لطمه را به این کار تلویزیونی زده است چرا که این نام به قدری در دنیای سینما معروف است که تا 100 سال دیگر هم هیچ کس با شنیدن این نام به یاد سریال آقای «ورزی» نمی­افتد. دربارۀ نویسندگی مخصوصاً دیالوگهای یخ و بی­مزّۀ این سریال خوش آب و رنگ بهتر است که چیزی نگویم. کافی است همین-قدر بدانید که اگر روزی روزگاری خواستید نویسنده بشوید اینجوری ننویسید. در مورد بازیگری در این سریال، نکتۀ خاصّی وجود دارد و آن اینکه حتّی بازیگران خوب در این سریال بد بازی می­کنند و این موضوع بیش از هر چیز نشان دهندۀ ضعف کارگردان است. در آخر از طرّاح و مجریان گریم این سریال که نهایت سعی خود را در شبیه ساختن بازیگران به شخصیتهای واقعی این سریال به کار گرفته­اند تشکّر و قدردانی می­کنیم. عظیم شگفت زده شده­اند. به تصویر کشیدن وقایع دربار شاهنشاهی ایران در آخرین سالهای حکومت پهلوی طرح بسیار خوبی بود و می­توانست در مرحلۀ اجرا به یکی از بهترین سریالهای تلویزیون ایران و یکی از پرفروشترین سریالها در کشورهای دیگر تبدیل شود امّا این طرح هم مثل بسیاری از طرحهای خوب کشور ما به دست غیر حرفه­ای و تازه­کارها سپرده شد و عملاً این فرصت را از باقی کسانی که به نسبت توانایی بیشتری برای انجام این کار داشتند گرفت. هر چند که اعتقاد دارم اهمّیت و سنگینی این سوژه به حدّی است که تنها مرحوم علی حاتمی می­توانست از پس ساخت آن بر بیاید اما بر این اعتقاد نیز هستم که اگر چه امروز دست ما از دامان مرحوم حاتمی­ کوتاه است امّا هنوز عرصۀ هنر ایران آنقدر از حضور حرفه­ای­ها خالی نشده است که مهمترین سوژه­ها به تازه کارترین کارگردانها سپرده شود. در کشور ما هنوز کارگردانان بزرگی مثل بهرام بیضایی، ناصر تقوایی، ابراهیم حاتمی­کیا، سید­ضیاءالدین درّی، کیانوش عیّاری، مجید مجیدی، کیومرث پور­احمد، بهروز افخمی و امثال این­ها نفس می­کشند امّا با سهل انگاری یک مدیر، این فرصت از همۀ اینها گرفته می­شود و هر کدام که بخواهند.