مجله نوجوان 158 صفحه 26

سلام خداوند بر مولای موحدان آسمانی­ها سلام خداوند بر مولای موحدان سلام خداوند بر تو باد. و بلندترین نامها و بلند مرتبه­ترین مقامها همواره از آنِ تو باد. که بی­شک برترینی و جهان، بلند مرتبه­ای ندید مگر اینکه زیر سایۀ تو ایستاده بود. خداوند تو را آفرید تا از بی­نهایت با مردم سخن بگوید. تو را آفرید تا همگان بدانند که دریای علم و قدرتش بی­انتهاست تو را آفرید تا سؤال موسی در کوه طور بی­جواب نماند. تو آینه­ای بودی و پروردگار با تمامی­صفات، در تو تجلّی کرد. به راستی خداوند را چگونه می­شناختیم اگر آیینه­ای چون تو نمی­داشتیم؟ سلام خداوند بر تو باد سلام بر تو آنگاه که دست خدا بودی و «یدالله فوق ایدیهم» برای تو نازل شد. سلام بر تو که شمشیر خدا بودی و ملائک در مدح تو سرود «لافتی الّا علی» می­خواندند. شب جاهلیّت چگونه می­شکافت اگر شمشیر تو این پردۀ سیاه را پاره نکرده بود؟ جنگاوری چنین پهلوان و قدرتی چنین بیکران، پیش از تو تنها خیالی سرگردان بود در افسانه­های باستان امّا در جهان، تنها ضربۀ شمشیر تو بود که حقیقت داشت.