مجله نوجوان 226 صفحه 6

داستان دوست سواری از خمین مهری ماهوتی تصویر گر: طاهر شعبانی « یک بقچه برکت » نام مجموعه داستانی شامل قصه های زندگی امام خمینی (س) است که خانم « مهری ماهوتی » آن را بازنویسی کرده است . این کتاب در تیراژ دوازده هزار نسخه ، توسط نشر پنجره به چاپ رسیده . با هم قصه ی کوتاهی از این مجموعه را می خوانیم . بوی آشِ برگ می آمد . بوع نعناع و ریحان تازه که سرتاسر باغچه را بر کرده بود . چند گنجشک ، جیک جیک کنان لا به لای بوته ها می پریدند و دنبال هم می کردند . زهره ، تنها جلو در نشسته بود . اصلاً حوصلة بازی نداشت . گنجشک ها را تماشا می کرد و با خودش می گفت : « خوش به حالتان ! اگر بابای من زنده بود ، من هم . . . » صدای پای اسب هایی که به سوی خانة آن ها می آمدند ، او را از جا پراند ، دستش را مثل سایبان ، بالای چشم هایش گرفت تا بهتر ببیند . حاج آقا مصطفی و چند نفر دیگر بودند . اسب سفیدش را خوب می شناخت ، با آن یال های بلند طلایی که توی آفتاب برق می زد . حاج آقا مصطفی اهل خمین بود ، محلّة لب رودخانه ، خانم بزرگ می گفت : « قرار است بروند اراک ، به کمک مردم بیچارة آنجا که جلو خان ها درآمده اند . » سوارها وقتی به خانه رسیدند ، از پشت اسب های پایین پریدند و لب جوی آب خنکی که مثل اشک چشم زلال بود ، دست و رو شستند . زهره پشت باغچة ریحان ها کِز کرده بود و نگاهشان می کرد . **** حاج آقا مصطفی کلونِ دروازه را کوبید ، « یا الله » گفت و وارد حیاط شد ، خانم بزرگ مثل همیشه با خوش رویی از آن ها پذیرای کرد . حال و احوال همه را پرسید . حال روح الله ، پسر کوچولوی حاج آقا مصطفی ، را هم پرسید که فقط پنج ماه داشت . بعد گفت : « سر ظهر است . نمازتان را همین جا بخوانید ، یک پیاله اش هم میهمان ما باشید ، آن وقت حرکت کنید . » تا آن ها نماز بخوانند ، خانم بزرگ سفره را پهن کرد . بوی آش خوشمزه و نان تازه خانه را برداشت بود . زهره چند بار قاشقش را توی کاسه فرو برد ، اما چیزی نخورد . آن روزها اصلاً میلی به غذا نداشت . حاج آقا مصطفی او را کنار خودش نشاندن . لقمة کوچکی به او تعارف کرد و پرسید : « این بچه چرا غمگین است ؟ » دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 14 پیاپی 226 / 27 تیر 1388