مجله نوجوان 101 صفحه 14

شعر شعر هایی از زنده یاد سید حسن حسینی کوچ تو را از قتلگاه شعر و شور دفتر آوردند شهید من ! تو را از خاکریزی دیگر آوردند برای غربت گل هر چه خواندی ، ارغوانی بود به رسم قدردانی از گلویت خنجر آوردند تو را همچون نگینی سرخ از انگشتر چشمم به نیش دشنه های تشنه ی نفرت ، در آوردند بخوان چاووش آتش ، ای دل ، ای مرغ اساطیری که از ققنوس بی پروای من ، خاکستر آوردند کجایی ای عطش اندیشه ! سقراط حقیقت نوش ! بردارها برایت شوکران در ساغر آوردند تو را همچون سؤال ، از آتش و آیینه پرسیدم جوابم را گلویی خشک و چشمانی تر آوردند *** کبوتر ـ آرزوهای مرا پیش از سحر بردند صلات ظهر ـ در خون غوطه ور ، مشتی پر آوردند غزل لاله رخان آنان که حلق تشنه به خنجر سپرده اند آب حیات از لب شمشیر خورده اند تا در بهار بارش خون بارور شود نخلی نشانده اند و به یاران سپرده اند بار امانتی که فلک بر نتافتش بر دوش جان نهاده در این راه برده اند این بی شمار لاله رخان در هوای یار تا روز وصل ، ثانیه ها را شمرده اند هر چند شاخه های ز توفان شکسته اند هر چند شعله های به ظاهر فسرده اند روزی خوران سفره ی عشقند تا ابد این زندگان خاک ـ مگویید مرده اند