مجله نوجوان 126 صفحه 4

گفتگو مژگان بهمنش دوست نوجوانان گفت و گوی اختصاصی با بهرام عظیمی کاریکاتوریست و انیماتور شخصیت های خلاف، برای مردم جذابیت دارند! همهمه و سر و صدای شاگردان، تمام فضای کلاس را پر کرده است. یکی سوت می کشد. یکی داد می زند. چند تای دیگر هم جلوی تخته سیاه ایستاده­اند و هر کدام با صدای بلند چیزهایی به پسرک مو بوری که با گچهای رنگی در حال کشیدن تصویری روی تخته سیاه است، می گویند. صدای قدمهای معلم که شنیده می شود، بچه ها پراکنده می شوند. کلاس ظاهراً آرام است. آقای «محضر» دبیر ادبیات در حال نوشتن قطعه شعری بر روی تخته سیاه است. شیطنت بچّه­ها هنوز ادامه دارد. آنها پنهانی کاغذی را رد و بدل می کنند و ریز ریز می خندند. با صدای خندة بلند یکی از شاگردان، معلم بر می گردد. کاغذ مچاله شده به طرف پسرک موبور پرتاب می شود. حالا دیگر معلم بالای سر او ایستاده است. پسرک از خجالت صورتش سرخ شده است. معلم دستش را به طرف او دراز می کند. پسرک مو بور کاغذ را در دست او می گذارد. بچّه­ها وحشت زده و با دهان باز به آنها نگاه می کنند. معلم کاغذ مچاله شده را باز می کند. پس از چند لحظه سکوت، ناگهان دستش را به طرف سر پسرک می برد. پسر از ترس، خودش را عقب می کشد. اما معلم موهای بور و فرفری پسر را نوازش می کند و می گوید: «این کاریکاتور منه؛ و یک دفعه با صدای بلند می خندد. طوری که اشک از چشمانش جاری می شود. و ادامه می دهد. آفرین پسرم! این خیلی قشنگه! تو که اینقدر با استعدادی چرا در رشتة هنر تحصیل نمی کنی؟!» مسیر زندگی «بهرام عظیمی» همان پسرک مو بور کلاس با همین جمله عوض می شود و آنقدر پیش می رود که 75 جایزة داخلی و بین المللی در رشته های کاریکاتور، تصویرسازی و انیمیشن دریافت می کند. دوست نوجوانان 126 14/4/86 4