مجله کودک 33 صفحه 15

پخته می­شود در این زمان، صاحب نذر از خمیری که برای رشته تهیه شده است، دو عروسک، یکی به شکل مرد و یکی به شکل زن می­سازد و شکم آنها را از حبوبات پر می­کند. نام عروسکی را که شکل مرد دارد، ابودَردا و نام عروسک دیگر را زن ابودَردا می­گذارد؛ سپس سبزی­ها را در دیگ آش می­ریزد و عروسکها را نیز با ملایمت و آرامی در دیگ می­اندازد تا خوب بپزد. در این موقع دو رکعت نماز حاجت می­خوانند و هرکس که نیت و نیازی دارد، پای دیگ می­آید وآش را هم می­زند. بعد از آن که آش پخته شد، عروسکها را از دیگ بیرون می­آورند و هریک را جداگانه در کاسۀ سفالینی (که باید حتماً نو و استفاده نشده باشد) می­گذارند. در کنار هر دو عروسک هم یک قاشق چوبی، می­گذارند و کاسه­ها را با عروسک و قاشق داخل آن به آب روان می­سپارند و می­گویند: «درد و بلای خانه را به آب روان سپردم.» بعد دیگ آش را از روی آتش بر می­دارند و قبل از تقسیم آن بین همسایگان و آشنایان و نیازمندان، یک کاسه به شخص بیمار می­خورانند. اگر مریض شفا یافت باید صاحب نذرتا آخر عمر مریض، هر سال در روز چهارشنبۀ آخر ماه صفر، آش ابودردا بپزد و بین مردم تقسیم کند؛ ولی اگر پختن آش، برای سلامت و شفای یک نوزاد باشد، پس از بهبودی بیمار، تا هفت سال، یعنی تا وقتی که طفل به هشت سالگی پا بگذارد پخت خواهد شد.