مقالات

نظم و امنیت اجتماعی از منظر امام خمینی (س)

مقوله نظم و امنیت اجتماعی نوعاً از مباحثی است که در طبقه بندی موضوعات جامعه شناختی، نقطه مقابل جامعه شناسی تغییرات اجتماعی و به ویژه در تعارض با مباحث تغییرات عمیق و انقلابات اجتماعی است. بر این اساس، سخن گفتن از نظم و امنیت در اندیشه کسی که نام وی با یکی از عظیم ترین انقلابات تاریخ معاصر پیوندی عمیق خورده است ـ تا آنجا که به قول رهبر معظم انقلاب، انقلاب اسلامی بی نام امام خمینی در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست ـ پارادوکس یا معماگونه خواهد بود. کسی که عظمت شخصیتش یا لااقل شهرت وی، به رهبری انقلابی است که نه تنها امنیت 2500 سال نظام شاهنشاهی را در ایران درهم ریخت بلکه امنیت بسیاری از دیگر نظام های سلطه گر را نیز به خطر انداخت و آرزویش در هم ریختن چهارچوب ها و داربست های ظالمانه نظام جهانی بود و در جهت تحقق این آرزو نیز اندیشه ها و طرحهایی را پی افکنده است که برای دو گروه رسالتی متضاد را به میراث گذاشته است. از یکسو فرزندان انقلابی و بیدارشدگان از تر نّم سرود انقلابش، خود را مامور تحقق رسالتی می دانند که وی بر دوششان گذاشته است و از سوی دیگر اردوگاه استکبار جهانی است که برای مقابله با موج اسلام خواهی و به اصطلاح خودشان بنیادگرائی حاصل از انقلاب او، به بسیج همه امکانات رسانه ای، اقتصادی و سیاسی و حتی نظامی دست زده است.

کرامت زن در نظام حقوقی اسلام

کرامت به معنای گرامی داشتن و بزرگی و شرافت دادن است. مراد از کرامت و تکریم، شرافت و بزرگی بخشیدن به خصوصیتی است که در دیگران نباشد، با همین خصوصیت، کرامت با تفضیل فرق می کند، به این بیان که کرامت و تکریم معنایی نفسی است و کاری به غیر ندارد، بلکه تنها شخص مورد تکریم منظور نظر است تا دارای شرافت و کرامت شود؛ اما منظور از تفضیل آن است که شخص مورد تفضیل از دیگران برتری یابد، درحالی که او با دیگران در اصل آن فضیلت شرکت دارد. مراد از کرامت انسان این است که انسان در میان سایر موجودات دارای خصوصیتی است که در هیچ یک از موجودات دیگر عالم نیست و آن، داشتن عقل است و معنای تفضیل آن است که در غیر عقل از سایر خصوصیات و صفات هم انسان بر دیگران برتری دارد

ضرورت تحوّل اجتهاد در عرصۀ استنباط

اجتهاد وسیله ای است که خداوند آن را در دل فقه قرار داد تا مجتهد با به کارگیری آن در منابع و مبانی اصلی استنباط بتواند به گونه ای کامل میان رویدادهای نوآیین زندگی ـ از هر نوع که باشد ـ و فقه اسلامی، همگامی و سازگاری پدید آورد. از این رو بدون یاری گرفتن از این عنصر که نیروی محرکۀ فقه است و با توجه به پدیدار شدن حکومت اسلامی و نیز با توجه به پیشرفت تمدن بشری در طول تاریخ و با تحوّل جوامع در روابط انسانی و تغییر ماهوی و کیفی موضوعات و پیدایش نیازهای جدید، هیچ گاه با نصوص محدود که در کتاب و سنت وجود دارند نمی توانند با رویدادهای تازه و نوین زندگی همگام شوند و به عدم توانائی بر حلّ مشکلات بشر محکوم می شوند. عدم اجتهاد در مبانی فقهی، در برابر رویدادهای مظاهر نوین زندگی برای شریعت فاجعه آمیز است، زیرا اجتهاد اصل حرکت در همگام کردن فقه با رویدادهای متطوّر زندگی است و همان گونه که پدیده ها در راستای زمان استمرار دارد، باید اجتهاد نیز براساس مبانی استمرار داشته باشد، تا فروع تازه و رویدادهای نوین به اصول پایه بازگردد و قوانین کلی بر مصادیق جدید منطبق شود.

نقش زمان و مکان در اجتهاد

مصاحبه با آقای دکتر محقق داماد

مصاحبه با آقای دکتر علی شریعتمداری

مصاحبه با آقای دکتر دینانی

مصاحبه با آقای دکتر اعوانی

اسوه های شهید و شهادت و تعالیم آنان در تاریخ اسلام و نهضت عاشورا