مجله نوجوان 16 صفحه 27

دیگر به چشم خودم هم اعتماد ندارم علمی «تا با چشم خودت ندیدی باور نکن» یا «دیگر به چشم خودم هم اطمینان ندارم» اصطلاحاتی هستند که از اعتماد انسان ها به چشم هایشان خبر می دهند در حالی که چشم جزو اعضایی است که خطاهای عجیب و غریبی می کند که به آنها خطای باصره می گویند خطای باصره یا خطای دید یعنی چشم شما، شما را فریب می دهد و چیزی را که حقیقت ندارد و به نظرتان می آورد حالا چرا؟ اصلی ترین علتش این است که دین یک فرایند فیزیکی ساده نیست یعنی هرگز نباید عمل دیدن را به کار یک دوربین فیلمبرداری تشبیه کرد. در واقع دیدن، یک تجربه روانی است؛ یعنی این چشم ما نیست که می بیند بلکه بر اثر فعالیت مغز و روان ماست که عمل دیدن انجام می پذیرد خود چشم ابزاری مکانیکی است که انعکاس ها را دریافت می کند و آنها را به مغز می فرستد قسمت اصلی قصه از اینجا شروع می شود تازه حالا مغز ما باید راجع به اطلاعاتی که از چشم دریافت کرده داوری کند و تشخیص دهد که فلان تصویر چیست! مغز برای این داوری به کمک چشم نیاز دارد. عضله های چشم، چشم را در حدقه به گردش در می آورند بنابراین چشم به چپ و راست و بالا و پایین گردش می کند تا مغز بتواند حدود مسافت ها را تخمین بزند مثلا مغز ما پیش خود می گوید با این حرکتی که چشم برای تماشای بالا و پایین این دخرت کرده طول آن باید حدود 10 متر باشد حالا با این توضیحات می توانیم علت نوعی از خطای دید را شرح دهیم. فرض کنید دو خط مستقیم به لحاظ درازی با هم مساوی اند. یکی از آنها افقی و دیگری عمودی رسم شده است حالا اگر به آنها نگاه کنیم، به نظر می رسد که خط افقی از خط عمودی کوتاه تر است، علت این خطای دید این است که سرعت گردش چشم ما در حدقه در جهت افقی باز عمودی کوتاه تر است و ما نتیجه می گیریم که دیگر به چشممان هم نمی توانیم اعتماد کنیم! طول دو خط عمودی برابرند ولی ما خط را بلند تر می بینیم. خطای کلاه استوانه ای: ارتفاع کلاه با عرض لبه آن برابر است ولی ما ارتفاع را بلند تر می بینیم.