مجله نوجوان 16 صفحه 17

تلویزیون اختراع یک آدم معین نیست! علتش هم ساده است چون کاری که تلویزیون انجام می دهد پیچیده است! قصه از اینجا شروع شد که آقای یونس برزلیوس که شیمیدان بود و اهل سوئد در سال 1817 عنصر شیمیایی سلنیوم را کشف کرد. خیلی زود دانشمندان فهمیدند که سلنیوم یک خاصیت جالب دارد و آن هم این است که هر چقدر نور بیشتری به آن بتابانیم، جریان برق بیشتری را از خودش عبور می دهد(به این خاصیت فتوالکتریک می گویند) بعد از آن آقای کری با کمک یک عدس تصویری را به گروهی از باتری های فتوالکتریک تاباند و متوجه شد که با نورهای کم و زیاد لامپ ها یک تصویر خام از تصویر اولیه به وجود آمده است آقای پل نیپکو در مرحله بعدی وارد عمل شد و صفحه تقطیع را ساخت یعنی صفحه گردی با سوراخ های متعدد که آن را در برابر باتری های فتوالکتریک چرخاندند و در همان حال صفحه گرد دیگری با سوراخ های متعدد را در برابر چشمان تماشاگر به گردش در می آورند در نتیجه تماشاگر از دورن این سوراخ ها یک رشته نورهای مختلف می دید که ترکیبشان همان تصویر جسم اصلی بود مرحله بعد انتقال تصویر از کابل ها بود که «برد» در انگلستان بانی انجام آن بود تلویزیون های اولیه، تلویزیون های کساپی بودند لامپ تصویر این تلویزیون ها یک تفنگ الکتریکی است که نور را روی صفحه تلویزیون جارو می کرد و تصویر با همان مکانیسم اولیه آقای کری تشکیل می شد بعد از آن نوبت به تلویزیون های ترازیستوری رسید که البته مکانیسم عملکرد آنها تا حدود زیاد با تلویزیون های لامپی فرق دارد.