مجله نوجوان 16 صفحه 32

انیمیشن مرجان خوارزمی عالیس در سرزمین عجایب یک انیمیشن 75 دقیقه ای است که در سال 1951 توسط کلاید گرونیمی و ویلفردجسون کارگردانی شد. قصه فیلم آلیس در سرزمین عجایب قصه ای اقتباسی است که از داستان لوئیس کارول برداشت شده است. داستانی که ادبیات ویژه ای دارد و طبیعتاً بخش اعظم این ادبیات با واژه های خاص خودش، شعرها و حتی ایده هایی که داستان را ساخته اند، قابل تبدیل شدن به فیلم نبوده اند. شاید یکی از دلایل عدم موفقیت اکثر نسخه های سینمایی آلیس در سرزمین عجایب هم همین ویژگی های ادبی و زبانی داستان اصلی است. استودیوی دیزنی در این نسخه آلیس در سرزمین عجایب از فرمول ساده ای استفاده کرد، آنها فقط سعی کردند به شخصیت های مکتوب کتاب کارول، جان ببخشند و آنها را وارد دنیای واقعی و ملموس کنند. آنها فقط تلاش کردند تا حس شخصیت ها و تجربه های آلیس را بازسازی کنند. یکی از نکات مهم فیلم آلیس در سرزمین عجایب، انتخاب خوب صداهای شخصیت های است و در این بین صدای ادوین و استرلینگ هالووی از همه شاخص تر است. خیلی از مخاطبین عام سینما، فیلم آلیس در سرزمین عجایب را نمی پسندند و معتقد اثری ضعیف و بی معنی است. آنها فیلم را بی معنی و فاقد صمیمت و گرمی سایر آثار دیزنی مثل سفید برفی و هفت کوتوله، 101 سگ خالدار یا بامبی می دانند. نکته ای که این دسته از مخاطبین به آن توجه نمی کنند پیرنگ آثار مذکور و تفاوت های اصولی آن با پیرنگ آلیس در سرزمین عجایب است. مثلا در سفید برقی حسد باعث کشتار و نابودی آدم ها می شود. در 101 سگ خالدار زنی می خواهد حیوانات را به طور غیر قانونی بکشد تا از پوست آنها پالتو پوست درست کند و در بامبی هیجان شکار و فرار و کشتار و مساله مرگ و زندگی در میان است اما آلیس در سرزمین عجایب یک رویاست و همان طور که از اولین تعریف رویا بر می آید، موقع دیدن آن نباید انتظار دیدن خط داستانی، هیجان های حساب شده، نقطه اوج و نتیجه گیری را داشته باشیم. مهم این است که فیلم یک رویا را خوب، زیبا، پررنگ و تاثیر گذار به تصویر کشیده باشد که این کار را کرده است! آلیس دختر کوچکی است که در یک بعد از ظهر گرم مجبور شده تا به همراه گربه اش دیانا زیر آفتاب بنشیند و به درس تاریخ گوش فرا دهد او معتقد است درس تاریخ درس خشک و بیخودی است چون کتابش حتی یک عکس هم ندارد او دوست دارد دنیای خودش را داشته باشد، دنیایی که در آن گل ها حرف می زنند و قورباغه ها آواز می خوانند. در همین حین خرگوش سفیدی از جلوی او عبور می کند، خرگوشی که دیرش شده و عجله دارد و حرف می زند. آلیس او را دنبال می کند و داخل چاهی می افتد که او را به سرزمین عجایب می برد. آلیس در سرزمین عجایب انیمیشنی نیست که در ساختارهای کلاسیک بگنجد چون ما عادت کرده ایم که در حین دیدن یک فیلم به دنبال یک قصه باشیم. قصه ای پر از هیجان و کشش که تخیل ما را به کار بیندازد و ما را با خودش درگیر کند اما اگر از همان ابتدا بدانیم که آلیس در سرزمین عحایب قرار نیست قصه ای تعریف کند و اگر از همان ابتدا بدانیم که باید خدمان را برای دیدن یک رویا آمده کنیم آن وقت می توانیم به صندلیمان تکیه بدهیم و با ارامش از دیدن فیلم لذت ببریم. ضمنا یادمان باشد آلیس در سرزمین عجایب محصول سال 1951 است در سال 1951 چیزی به نام انیمیشن رایانه ای وجود نداشته و همه طراحی ها و این همه رنگ و حرکت که می بینید قاب به قاب فیلمبرداری شده اند و ماده اولیه آنها هزاران ورق طلق است که با دست های آدم ها نقاشی شده رنگ شده پس زمینه دار شده و متحرک سازی شده آن وقت متوجه می شوید که این همهر نگ و حرکت در این انیمیشن احترام برانگیز و دوست داشتنی است همین!