مجله نوجوان 178 صفحه 30

افسون حضرتی مجتبی جباری: ای کاش بیشترقدر می دانستم این روزها مجتبی جباری غمگین­ترین روزهای زندگی خود را سپری می­کند، وی هیچ زمان فکر نمی­کرد که گاهی در اوج خوشی می­توان لحظه­های تلخ را دید و حس کرد و به خاطر سپرد. فاصلۀ خنده و گریۀ مجتبی جباری آن قدر کوتاه بود که کاری به غیراز اشک در ماتم ازدست دادن پدرخود ندارد. شیرینی قهرمانی با استقلال، آن هم زمانی که وی به پدرش قول داده بود که با مدال و جام قهرمانی به خانه برگردد، به کامش تلخ شد. امروز مدال و جام هستند اما خبری از پدرش نیست. با گذشت نزدیک به چهل روز از این حادثۀ تلخ، وی تلخی این روزها را زیردندان مزه مزه می­کند. بازی برجسته­ای انجام دادید. قبل از روز مسابقه به پدرم قول داده بودم که یکی از بهترین بازیهایم را انجام دهم. پدرم از علاقمندان فوتبال بود و همیشه کار مرا دنبال می­کرد. حتی به من گفت مطمئن است که استقلال قهرمان جام حذفی می­شود. پدرم معتقد بود که حتی با تلاش زیاد می­توانم در تیم ملی هم به جایگاه ثابتی دست پیدا کنم. خیلی آرزو داشت که بازیهای تیم ملی را ببیند ولی انگار سرنوشت چیزدیگری مقدرکرده بود. برای شادی روح پدرتان باید تلاش مضاعفی داشته باشید. دقیقاً با اینکه حال و احوال خوبی ندارم ولی تمرینات را با تیم استقلال ادامه می­دهم. بودن در جمع دوستانم که در این مدت هم به من لطف زیادی داشتند و اجازه ندادندکه تنها بمانم، به من کمک می­کند که بتوانم یا شرایط پیش آمده کنار بیایم. هر روز اتفاق تلخ و ناگوار بود و همه را متأسف کرد. (باگریه) ببینید من چه می­کشم و چقدر قصه می­خورم. مسؤولان باشگاه استقلال از موضوع خبرداشتند؟ خانواده­ام آنها را در جریان گذاشته بودند و بر اساس هماهنگی که از قبل با هم داشتند، قرار شد بعد از مسابقه به من بگویند. مربیان استقلال به وجودم در بازی احتیاج داشتند و علی رغم اینکه همه می­گویند به من باید خبر می­دادند، فکر می­کنم بهترین تصمیم گرفته شد اما به حال من چه فرقی می­کند؟ دوربینهای تلویزیونی هم خیلی به عکس العملهای شما توجه می­کردند. فکر کنم خبرنگاران و عکاسان و فیلمبرداران هم در جریان بودند. فقط قرار بود من خبر نداشته باشم.