مجله نوجوان 142 صفحه 4

تتتت تلویزیون یک خاطرۀ شیرین راز موفّقیت و جذابیت آثار استودیویی در جهان فیلم سازی، تقسیم کار به صورت تخصصی است. میوۀ ممنوعه به عنوان یک سریال مناسبتی از این شیوۀ تولید بهره برد و توانست در کمترین زمان ممکن بازدهی عالی داشته باشد. در میوۀ ممنوعه، حسن فتحی که کارگردانی نام آشناست و بیشتر، تمایل به ساختن کارهای تاریخی دارد به سراغ دو نویسنده رفته است، یکی از نویسندگان وظیفه نوشتن فیلنامه و تدوین داستان را داشته است و دیگری، گفتگوها را نوشته است. حاصل کار آنقدر زیبا و حرفه ای از آب درآمده است که براساس یک نظر سنجی بیش از 90 درصد مخاطبان را به خود جذب کرده است، نویسندۀ فیلمنامه و داستان با الگو قرار دادن دو داستان معروف یعنی نمایشنامۀ شاه لیر اثرشکسپیر و شیخ صنعان که در منطق الطیر شهریارزنجانی یک خاطره شیرین نگاهی به سریال میوه ممنوعه عطار نیشابوری آمده است، داستانی معاصر را خلق می کند. داستان او از شیوۀ نمایشنامههای کلاسیک استفاده می­کند. البته بخش کشمکش در آن قوی تر از سایر بخشهاست، عامل محرک این کشمکش که از درون کاراکتر اصلی شروع می­شود و کمکم باقی کاراکترها رانیز درگیر خود می کند، دو مبحث ایمان و کفر است. بخش دیگر متن که بر عهدۀ علیرضا نادری است مربوط به دیالوگهاست، نادری با تجربه­ای که در زمینۀ تئاتر دارد گفتگوها را به شکلی تنظیم کرده است که شخصیت هر کاراکتر را با کلماتی که در دهانش گذاشته شده است، با دیگران متفاوت است، همین مسئله باعث شده است که در عین وجود یک هماهنگی کلّی در فرهنگ جاری در فیلم، هرکدام از کاراکترها پشتوانۀ خاصّ فرهنگی خود را نیز به دوش بکشند، جلال فتوحی از فرهنگ