روزه های مکروه
(روزه های مکروه عبارت است از:) روزۀ مستحبی میهمان بدون اذن میزبان و همچنین با نهی او که احتیاط (مستحب) ترک روزه است، حتی در صورتی که اذن نگرفته باشد. وروزۀ مستحبی فرزند، بدون اذن پدرش اگر اسباب اذیّت پدر به خاطر محبت به فرزندش ـ نشود.
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 343 و اگر نهی کند، احتیاط نباید ترک شود، اگرچه باعث اذیّت پدر هم نباشد و همچنین است منع مادر. و بنابر احتیاط (واجب) این حکم درباره فرزند هرچند پایین برود (نوه و نبیره) و پدر هرچند بالا برود (جد، جد پدر) جریان دارد، بلکه بهتر است اذن مادر نیز مراعات شود. و کسی که روزه او را برای خواندن دعاهای عرفه واشتغال به آن ضعیف و بی حال می گرداند بهتر است روز عرفه را روزه نگیرد و همچنین اگر احتمال بدهد که آن روز عید باشد، بهتر است روزه نگیرد، اما مکروه بودن ـ حتی به معنای مصطلح آن در عبادات ـ نسبت به روزۀ این دو (روز عرفه، با ضعف از دعا یا احتمال عید) ظاهراً ثابت نباشد.
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 344