در این نوشتار سعی بر این است که به اهم وقایع و رخدادهای حیات پربرکت حضرت امام خمینی (س) اشاره گردد. ضمنا در ادامه مناسبتهای ملی و مذهبی روز را در سیره و اندیشه امام جستجو می کنیم.
پنجم مرداد ماه سالرروز اقامه اولین نماز جمعه در تهران پس از پیروزی انقلاب اسلامی است، به همین مناسبت گزیده ای از رهنمودها و سخنان حضرت امام خمینی (س) در خصوص نماز جمعه، اهمیت آن و وظایف ائمه جمعه را گرد آوری کرده ایم که در ادامه مطلب می خوانید:
نماز جمعه یکی از مهمترین نهادهای تاریخ انقلاب اسلامی است که علاوه بر تاثیر فراوان در نظام جمهوری اسلامی، چند و چون فراوانی در ساختار سیاسی و اجتماعی کشور دارد. نماز جمعه اکنون یکی از مهمترین تریبون های سیاسی نظام است هر آنچه در این تریبون مطرح می شود، راه به فردا باز می کند. آنچه در ذیل می آید، حاصل گفتگو با آیت الله سیدجلال الدین طاهری اصفهانی امام جمعه پیشین اصفهان است که به مناسبت 5 مرداد سالروز اقامه نخستین نماز جمعه تهران به امامت آیت الله طالقانی انجام شده است:
نزدیک به 15 سال پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی به دلیل سخنرانی بر علیه حکومت شاه از ایران تبعید می گردد. یکی از محورهای مهم این سخنرانی حمله به اسرائیل است. امام در روزهای تبعید نیز هیچگاه فلسطین را فراموش نمی کند.
در نیم قرن اخیر مبارزات آزادیبخش مسلمانان مظلوم فلسطین افت و خیزهای فراوانی را پشت سر گذاشت و وابستگی اغلب حکومت ها در سرزمین های اسلامی به استعمار، مسلمانان مجاهد فلسطین را از پشتوانه وسیع هم کیشان محروم ساخته و جنبش ضدصهیونیستی را به نوعی رکود کشانیده بود. با وقوع انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، روح جدیدی در کالبد مبارزات ضدصهیونیستی دمیده شد. اگر در یک تحلیل جامع و کلی تر بخواهیم به عوامل و موانع اوجگیری مبارزات ملت فلسطین پس از انقلاب اسلامی اشارتی داشته باشیم می توان گفت که وقوع انقلاب اسلامی و به تبع آن نفوذ معنوی و شخصیت امام خمینی و مواضع وی جزو عوامل اوجگیری مبارزات و تحول روش و ایدئولوژی مبارزه و سرانجام پیدایش انتفاضه بود.
عکاسی از شخصیت های بزرگ، همیشه جاذبه ها و دغدغه هایی برای عکاسانی که می توانستند از آن شخصیت ها عکاسی کنند داشته است. از سوی دیگر انتشار این عکس ها در زمان و موقعیت مناسب هم اتفاقی است که مورد توجه تمام عکاسان بوده است. این دغدغه ها را تمام عکاسانی که از امام خمینی (س) نیز عکاسی کرده اند داشته اند، بسیاری از آنها هنوز عکس هایی دارند که از امام گرفته اند و قصد انتشار آن را ندارند. و هر کدام دلایل خاص خود را دارند. اما عکس هایی که از امام تا به امروز منتشر شده است، همگی ویژگی های مشترکی دارند، در تمامی آنها استواری، و جدیتی دیده می شود که لازمه ی ارائه ی چنین تصویری از یک رهبر است. این عکس ها در بسیاری از مواقع عکس هایی عمودی هستند و در بعضی مواقع سر و گردن رهبر انقلاب را به سوی پایین نشان میدهند، و آن هم در زمان هایی است که این شخصیت روحانی، در حال انجام فریضه ی نماز است. اما این مسئله همیشه هم صادق نیست، چرا که در عکس مد نظر نویسنده ی این متن، استثنائی اتفاق افتاده است که عکس اگرچه از همان صلابت و بزرگ منشی و خصوع بر خوردار است اما کادر تماما افقی دارد و از لنزی واید برای ثبت آن استفاده شده است.
نسلی در تاریخ عکاسی ایران وجود دارد که صرفا وجودش، بدون آنکه نگاهی به سابقه ی کاری که داشته اند داشته باشیم اهمیت پیدا می کند، چرا که شاهد وقایعی بوده که در تاریخ هر کشوری شاید بیش از یکبار اتفاق نیفتد. انقلاب، مسائل پس از آن و نزدیک به یک دهه جنگ و ارتحال بنیانگذار انقلاب کشوری با موقعیت ایران، همه و همه سالهایی را رقم می زند که چندان آرامش را همراه نداشته و در این روزگار کمتر کسی رغبت می کرده دست به دوربین عکاسی ببرد و لحظاتی را ضبط و ثبت کند.
رسول اولیازاده از عکاسان جوانی بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی؛ فعالیتش را در حوزه عکاسی آغاز کرد. وی که هم اکنون رئیس خانه عکاسان ایران است، امضای امام پشت عکسش را با ارزش ترین یادگاری آن دوران می داند. آقای اولیازاده! شما در حال حاضر به عنوان یکی از عکاسان به نام ایران به شمار می روید و ریاست خانه عکاسان را نیز به عهده دارید. اما اینکه چگونه به این حرفه گرایش پیدا کرده اید می تواند در نوع خود جالب باشد. پس اجازه بدهید به عنوان اولین سوال از شما بپرسم که چطور شد عکاس شدید؟
محمد نوروزی از عکاسان قدیمی است که کار عکاسی خبری خود را با روزنامه کیهان درسال 62 آغاز کرده است. او از سال1358 شروع به عکاسی کرد و در سال 83 حکم باز نشستگی جوانترین عکاس خبری مطبوعات ایران را دریافت کرد. او در سال های فعالیت خود عناوین زیادی را کسب کرده است. کسب جایزه ویژه عکاسی یونسکو، کسب عنوان عکاس برتر از نگاه مردم درنخستین جشنواره عکس ورزشی از این جمله است. با محمد نوروزی درباره خصوصیات عکاسی از رهبران جهان علی الخصوص حضرت امام خمینی(س) که وی تجربه چندین بار عکاسی از ایشان را دارد به گفتگو نشسته ایم. وی در این گفتگو معتقد است برای عکاسی از امام بسیارفرصت سوزی شده است.
پایان نامه «تحقیق و ترجمه رساله تقیه امام خمینی(س)» به کتابخانه و آرشیو افزوده شد.
امیر علی جوادیان متولد سال 1336 است. سابقه کار او به قبل از انقلاب برمی گردد که در رشته نقشه برداری راه و ساختمان فعال بوده است. بعد از انقلاب هم در حوزه هنر و اندیشه سابق که در حال حاضر حوزه هنری نام دارد، فعال شده و عکاسی را از آنجا شروع کرده است. او با عکاسی جنگ کار خود را آغاز کرد و در عملیات های پی درپی از فتح المبین به بعد شرکت داشته است. حدود 45 لوح تقدیر در حوزه عکاسی دریافت کرده و در شاخه های مختلف عکاسی مثل عکاسی حج، طبیعت، عاشورا و جنگ فعالیت کرده است. آنچه در ادامه می خوانید حاصل گفت و گویی با اوست.
علی کاوه را با آنکه بیش از 60 سال سن دارد، هنوز هم در کسوت عکاس در کنار زمین های ورزشی می بینیم. عکاس ورزشی صاحب نامی که در مقام عکاس صدا و سیما؛ عکس های زیادی از حضرت امام (س) گرفته و حتی یکی از آنها بر روی اسکناس هم چاپ شده است .با او به گفت وگو نشستیم که در ادامه آمده است.
اگر بپذیریم که هنر و ادبیات هر دوره، بازتاب وقایع و شرایطی است که در آن دوره رقم می خورد یا حداقل، بخش اعظم آنچه می گذرد، در آثار و گفتار و نوشتار افراد و جریانهای تاثیر گذار جامعه فکری، فرهنگی منعکس می شود، با قید و شرط، باید قبول کنیم که حادثه ای نظیر انقلاب اسلامی با سلسله جنبان کم نظیرش یعنی امام خمینی، هنر و ادبیات در ایران را حداقل در دو دهه تاریخی به شدت متاثر ساخت و در دهه سوم که از پایان آن، مدت چندانی نمی گذرد، اگرچه شاید به لحاظ کمی با دو دهه گذشته قابل قیاس نباشد، اما به لحاظ کیفی و فضاهای جدیدی که بر آثار حاکم شده، این تاثیر همچنان محل نظاره است. تلالوء شخصیتی امام خمینی در غالب آثار تولید شده پس از پیروزی انقلاب در حوزه ادبیات، اعم از داستان، شعر، نثر ادبی و قطعات ادبی چشمگیر است. سرایندگان و نویسندگان، اگر سخنی از حماسه به میان آورده اند، او را در صف اول حماسه سازان دیده اند و ستوده اند، اگر از معنویت گفته اند، از او به عنوان مقتدا و رهبری که اصل مترقی دین را در جامعه ایرانی احیاء نموده و تمام قد به دفاع از آن پرداخته است، یاد کرده اند، و...
نادر ابراهیمی نامی نیست که به راحتی بتوان از کنار آن گذشت. او بیش از آنکه یک نویسنده باشد یک ایده پرداز است. بعد از آنکه خود را «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» می خواند و زندگی نامه ی خود را می نویسد؛ نگاه تیز و هنرمندانه ی خود را سوی شخصیت هایی می کند که تأثیرگذارترین آدم ها در رفتار فردی، و اجتماعی زمانه ی خود بوده اند. نگاهی هرقدر گذرا به ابعاد مختلف فعالیت های او – اگر چه در فرصت این متن نمی گنجد - نادر ابراهیمی را به ما نشان می دهد که همواره به راهی که می رفته اعتقاد و اعتماد داشته و گام های خود را مصمم برمی داشته است.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.